Siemion Kriwoszein

Siemion Kriwoszein

Семён Моисеевич Кривошеин

(c) Bundesarchiv, Bild 101I-121-0011A-22 / Gutjahr / CC BY-SA 3.0 DE Gen. Mauritz von Wiktorin, gen. Heinz Guderian i kombrig Siemion Kriwoszein odbierają w 1939 defiladę Wehrmachtu i Armii Czerwonej w Brześciu
generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1899 Woroneż, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	16 września 1978 Moskwa, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1918–1953
Siły zbrojne	Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	d-ca: 29 Brygady Czołgów, 25., 2. i 1 Korpusu Zmechanizowanego
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, wojna domowa w Hiszpanii, II wojna światowa: bitwa na łuku kurskim, bitwa o Berlin
Odznaczenia

Siemion Moisiejewicz Kriwoszein, ros. Семён Моисеевич Кривошеин, (ur. 16 listopada^?/ 28 listopada 1899 w Woroneżu, zm. 16 września 1978 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik wojsk pancernych Armii Czerwonej, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się w rodzinie żydowskiej^[1]. W Armii Czerwonej od 1918. Uczestnik wojny domowej w Rosji (1917–1922) i wojny domowej w Hiszpanii (1936–1937), następnie walk Armii Czerwonej z armią japońską w Mandżurii, nad jeziorem Chasan (1938) na granicy mandżursko-sowieckiej.

W trakcie sowieckiej agresji na Polskę w 1939, w stopniu kombriga dowodził 29 Brygadą Czołgów. 22 września odbierał w Brześciu wspólnie z gen. Heinzem Guderianem wspólną defiladę, w związku z przekazaniem miasta i twierdzy przez Wehrmacht Armii Czerwonej. Wojskom niemieckim życzył podczas tego wydarzenia szybkiego zwycięstwa nad „kapitalistyczną Anglią” i zaprosił Heinza Guderiana do Moskwy po tym zwycięstwie^[2].

Jego oddziały w Brześciu nad Bugiem wzięły do niewoli 1030 polskich oficerów, 1220 podoficerów i 34 tys. szeregowych żołnierzy. Na dworzec kolejowy w Brześciu w bałaganie odwrotu ku bezpiecznym granicom przybyło kilkadziesiąt polskich transportów wojskowych z żołnierzami i sprzętem. Wysiadali z wagonów wprost w sowieckie ręce jeszcze 25 września 1939.

Po wprowadzeniu w 1940 w Armii Czerwonej rang generalskich zweryfikowany jako generał major. Po ataku Niemiec na ZSRR walczył z wojskami niemieckimi na Froncie Centralnym. Uczestnik bitwy pancernej na Łuku Kurskim. W latach 1944–1945 dowodził 1 Krasnogradzkim Korpusem Zmechanizowanym, m.in. w operacji berlińskiej, za udział w której otrzymał tytuł „Bohatera Związku Radzieckiego”. W latach 1946–50 był szefem Katedry Taktyki Akademii Wojskowej im. Michaiła Frunzego w Moskwie. W latach 1952–53 ukończył Wyższe Kursy Akademickie w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimienta Woroszyłowa w Moskwie.

Po śmierci Józefa Stalina, w maju 1953 przeniesiony do rezerwy. Zmarł 16 września 1978 w Moskwie i tam został pochowany.

Odznaczenia

• Medal Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (29 maja 1945)
• Order Lenina – trzykrotnie
• Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
• Order Kutuzowa I klasy
• Order Suworowa II klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal 100-lecia urodzin Lenina
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za zdobycie Berlina”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Order Krzyża Grunwaldu II klasy (Polska)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (Polska)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska)

Przypisy

Bibliografia

• Семён Моисеевич Кривошеин – Герои страны (ros.)
• Семён Моисеевич Кривошеин – Проект ХРОНОС (ros.)