Utah Phillips

Utah Phillips
Ilustracja
Imię i nazwisko

Bruce Duncan Phillips

Data i miejsce urodzenia

15 maja 1935
Cleveland

Data i miejsce śmierci

23 maja 2008
Nevada City

Instrumenty

gitara

Gatunki

folk, protest song

Zawód

muzyk, kompozytor, aktywista

Strona internetowa

Bruce Duncan Phillips, pseud. Utah Phillips (ur. 15 maja 1935 w Cleveland, zm. 23 maja 2008 w Nevada City[1]) – amerykański muzyk, kompozytor, poeta, gawędziarz oraz aktywista polityczny. W swojej twórczości opisywał walki związków zawodowych i siłę akcji bezpośrednich[2]. Określał się jako chrześcijański anarchista oraz pacyfista. Członek Robotników Przemysłowych Świata (Wobblies)[3].

Życiorys

Phillips urodził się w Cleveland w Ohio jako dziecko Edwina Deroger Phillipsa i Frances Kathleen Coates. Jego ojciec, Edwin Phillips, był działaczem związkowym, a aktywizm jego rodziców znacznie wpłynął na jego późniejsze życie[3]. Uczęszczał do East High School w Salt Lake City, gdzie zainteresował się sztuką i grą na instrumentach[4]. W latach 50. przez trzy lata służył w armii Stanów Zjednoczonych. Brał udział w wojnie koreańskiej, gdzie był świadkiem wojennego okrucieństwa oraz zniszczeń, co miało ogromny wpływ na jego myślenie społeczne i polityczne. Po zwolnieniu z wojska Phillips jeździł koleją po kraju i pisał piosenki[5].

Jeżdżąc koleją i wędrując po zachodzie kraju, Phillips wrócił do Salt Lake City, gdzie spotkał Ammona Hennacyego z Katolickiego Ruchu Robotniczego. Ten wyciągnął go z tułaczego życia i przekonał do życia, w którym mógłby wykorzystać swoje dary i talenty do aktywizmu i służby publicznej[4]. Phillips pomógł Hennacyemu w założeniu gościnnego domu misyjnego nazwanego imieniem aktywisty Joe Hilla[6][7]. Phillips pracował w Joe Hill House przez następne osiem lat, a następnie kandydował do Senatu USA jako reprezentant Partii Pokoju i Wolności w Utah w 1968. Otrzymał 2 019 głosów (0,5%) w wyborach wygranych przez republikanina Wallace'a F. Bennetta. W 1976 kandydował również na prezydenta Stanów Zjednoczonych z ramienia partii Do-Nothing[8].

Styl Phillipsa z biegiem lat stawał się coraz bardziej oparty na opowiadaniu historii, a nie tylko na piosenkach. Był utalentowanym gawędziarzem i monologistą, a jego koncerty zazwyczaj zawierały więcej opowiadań, aniżeli śpiewanej treści. Wiele ze swojego sukcesu przypisał swojej osobowości. "Lepiej być sympatycznym niż utalentowanym” - często powtarzał[3].

Zmarł 23 maja 2008 w Nevada City z powodu powikłań związanych z operacją serca[1]. Został pochowany na Forest View w tym samym mieście[5].

Życie prywatne

Phillips mieszkał w Nevada City w Kalifornii przez 21 lat, gdzie prowadził schronisko dla bezdomnych[9] oraz Peace and Justice Center. Jak sam mówił: „To moje miasto. Nevada City jest głównym podłożem do organizowania społeczności”[5].

W życiu osobistym Phillips posiadał wiele hobby i zainteresowań. Obejmowały one egiptologię, chemię amatorską, językoznawstwo, historię (azjatycką, afrykańska, mormońska i światowa), znajomość run, prowadzenie dyskusji i poezję. Lubił też zajmować się hodowlą i obróbką żywności, m.in. ogrodnictwem, marynowaniem czy gotowaniem[3].

31 lipca 1989 wziął ślub z Joanna Robinson w Nevada City[3].

Dyskografia

Solo

  • Nobody Knows Me (1961, Prestige)
  • Good Though! (1973, Philo)
  • El Capitan (1975, Philo)
  • All Used Up: A Scrapbook (1980, Philo)
  • We Have Fed You All a Thousand Years (1983, Philo)
  • The Old Guy (1989, Makin' Jam, Etc.)
  • I've Got to Know (1992, Alcazar) (reedycja: 2003, AK Press)
  • The Past Didn't Go Anywhere – razem z Ani Difranco (1996, Righteous Babe Records)
  • Fellow Workers – with Ani Difranco (1999, Righteous Babe Records)
  • Loafer's Glory – with Mark Ross (1997, Red House Records)
  • The Telling Takes Me Home (1997, Philo/Rounder)
  • The Moscow Hold (1999, Red House Records)
  • Making Speech Free (2000, Free Dirt Records)
  • Starlight on the Rails: A Songbook (kompilacja; 2005, AK Press/Daemon/Free Dirt Records)

Inne

  • Don't Mourn – Organize!: Songs of Labor Songwriter Joe Hill – różni artyści (1985, Smithsonian Folkways)
  • Rebel Voices: Songs of the Industrial Workers of the World - różni artyści (1992, Flying Fish Records)
  • The Long Memory – Utah Phillips i Rosalie Sorrels (1996, Red House Records)
  • Heart Songs: The Old Time Country Songs of Utah Phillips – Jody Stecher oraz Kate Brislin (1997, Rounder)
  • Legends of Folk – Utah Phillips, Ramblin' Jack Elliot oraz Spider John Koerner (1997, Red House Records)
  • The Rose Tattoo Live – Trains, Tramps And Traditions The Rose Tattoo (2001, Cookie Man Music)
  • May Day at the Pabst – Utah Philips i Larry Penn (2008, Cookie Man Music)
  • Strangers in Another Country: The Songs of Bruce "Utah" Phillips – Rosalie Sorrels (2008, Red House Records)
  • Singing Through the Hard Times: A Tribute to Utah Phillips – różni artyści (2009, Righteous Babe Records)
  • Long Gone: Utah Remembers Bruce "Utah" Phillips – różni artyści (2011, Waterbug Records)

Przypisy

  1. ↑ a b Utah Phillips has left the stage, KVMR, 21 sierpnia 2008 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-08-21] (ang.).
  2. ↑ Carolyn Crane, Voting for the First Time, 12 października 2004, ISSN 0027-8378 [dostęp 2019-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-05] (ang.).
  3. ↑ a b c d e Bruce "Utah" Phillips / 1935-2008, Utah Phillips & The Long Memory [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-12] (ang.).
  4. ↑ a b Ross Altman, Polly Stewart Salt Lake Folk Revival, FolkWorks [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-12] (ang.).
  5. ↑ a b c Jeff Pelline, Pat Butler, From hobo to fame, The Union, 30 maja 2008 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-30] (ang.).
  6. ↑ Fast Rattler, Utah Phillips on the Catholic Worker, Polarization, and Songwriting, Works In Progress, 12 grudnia 2007 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2007-12-12] (ang.).
  7. ↑ Carolyn Crane, Interview with Utah Phillips, Z Culture Online, 20 stycznia 2008 [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-20] (ang.).
  8. ↑ Tom Hawthorn, Unapologetic Wobbly folk singer found a second home in Canada, The Globe and Mail [dostęp 2019-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-12] (ang.).
  9. ↑ Tony Russell, Utah Phillips. Folksinger, songwriter and bard of the last days of the US railroad, The Guardian (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Utah Phillips death note.png
Autor: Fiona Bearclaw, Licencja: CC BY 2.0
Acetate stencil commemorating the life and death of Utah Phillips