Herminia Danglars

Herminia Danglars – postać fikcyjna z powieści Aleksandra Dumasa Hrabia Monte Christo. Druga żona barona Danglars, matka Benedetta oraz Eugenii Danglars, kochanka Gérarda de Villeforta oraz Lucjana Debray. Z domu de Salvieux, primo voto de Nargonne. Kobieta płaska i żałosna, nieszczęśliwa w małżeństwie oraz niespełniona jako matka. Występuje również w powieści Martwa ręka F. Le Prince'a.

Rola w powieściach

Hrabia Monte Christo – Herminia urodziła się jako córka hrabiego de Salvieux. W 1815 roku wraz z ojcem była gościem na przyjęciu zaręczynowym swojej przyjaciółki Renaty de Saint-Meran z prokuratorem Gérardem de Villefortem. Nieco później sama Herminia została wydana za mąż za pana de Nargonne, którego nie kochała. Nieszczęśliwa w związku z nim wdała się w romans z Villefortem, który w międzyczasie owdowiał – zrobiła to wtedy, gdy mąż wyjechał w interesach (rok 1817). Kochankowie potajemnie spotykali się w wynajętym domu w Auteuil. Owocem ich romansu była ciąża Herminii. Gdy pan de Nargonne wrócił do domu odkrył, że żona jest brzemienna od sześciu miesięcy. Zrozpaczony zmarł, a kobieta została wdową. Niedługo potem w Auteuil narodziło się dziecko kochanków, chłopiec imieniem Benedetto, którego Villefort (obawiając się o swoją karierę) zakopał żywcem w ogrodzie pod pretekstem, że dziecko rzekomo urodziło się martwe. Chłopca jednak ocalił Korsykanin Giovanni Bertuccio. Po jakimś czasie Herminia wyszła za barona Daglars, któremu urodziła córkę Eugenię. Nie kochana przez męża wdała się w romans z Lucjanem Debray, na co jej mąż patrzył przez palce. Znudzona grała również na giełdzie za pieniądze męża i stawiając na akcje, które proponował jej kochanek. Danglars pochwalał to jedynie do czasu, gdy Herminia wygrywała – kiedy zaczęła przegrywać, zrobił jej o to awanturę. W międzyczasie do Paryża przybył hrabia Monte Christo i odkupił od Danglarsa piękny siwojabłkowity zaprzęg należący do Herminii. Jej mąż chętnie mu go sprzedał, gdyż konie z tego zaprzęgu były niezwykle narowiste i aż strach było nimi jeździć. Pani Danglars chciała jednak pożyczyć swoje konie Heloizie de Villefort, więc sprzedaż ta sprawiła jej wielki ból. Monte Christo jednak, dowiedziawszy się o tym, oddał kobiecie zaprzęg bez żądania zwrotu pieniędzy, a do tego dodał do każdej uprzęży piękny diament. Niedługo potem państwo Danglars wzięli udział w przyjęciu, które hrabia Monte Christo urządził w domu w Auteuil (tym samym, w którym urodził się Benedetto). Podczas przyjęcia gospodarz zaszokował wszystkich gości opowiadając fikcyjną opowieść o tym, jak to rzekomo wykopał z ogrodu swej nowej posiadłości skrzynkę ze szkieletem noworodka. Herminia zareagowała na tę opowieść mdlejąc, a następnego dnia rozmówiła się z Villefortem, który przyznał się jej, że tak naprawdę ich syn żyje, lecz nie jest to dla nich powód do radości, a raczej do obaw. Pani Danglars nie podejrzewała, iż Andrea Cavalcanti to naprawdę jej syn Benedetto i dlatego zgodziła się na jego ślub ze swą córką – do czasu, gdy wyszło na jaw, iż jest to zbiegły z galer złodziej i morderca. Benedetto został aresztowany, a na swoim procesie ujawnił szczegóły swoich narodzin, dzięki czemu skutecznie ośmieszył Villeforta prowadzącego przeciw niemu akt oskarżenia. Obecna na procesie Herminia załamała się słysząc opowieść Benedetta – zrozumiała bowiem, iż jest on jej synem. Po tym ciosie od losu szybko spadły na nią kolejne – Eugenia uciekła z domu w świat, Danglars porzucił ją, zaś Lucjan Debray widząc, iż jest persona non grata w Paryżu, zerwał z nią wszelkie kontakty. Zwrócił jej jedynie pieniądze, które zarobiła na giełdzie z jego pomocą, po czym odszedł i zostawił ją własnemu losowi.

Martwa ręka – Kiedy Villefort zmarł w szpitalu dla wariatów, a Benedetto groziła śmierć na gilotynie Herminia zorganizowała ucieczkę swego syna z więzienia dając mu na nią sporą sumę pieniędzy. Po czym udała się do Rzymu, gdzie odnalazła Eugenię. Chciała ją namówić, żeby ta porzuciła hańbiącą jej zdaniem karierę artystki rewiowej. Ponieważ córka odmówiła, Herminia próbowała zorganizować jej porwanie i zamknięcie w klasztorze. Jednak uniemożliwił to Benedetto, który podając się za hrabiego Monte Christo zmusił kobietę do pozostawienia córki w spokoju. Oprócz tego Benedetto „łaskawie” chciał pogodzić państwa Danglars, ale Herminia nie zamierzała wiązać się na nowo z mężem, który ją porzucił i zostawił na pastwę losu. Wróciła do Paryża i została siostrą miłosierdzia. Jako taka opiekowała się umierającym Bertucciem. Umarła tuż po zgilotynowaniu Benedetta.

Herminia Danglars w filmie

W 8 odcinkowym serialu Hrabia Monte Christo z 1998 r. w rolę Herminii Danglars wcieliła się aktorka Constanze Engelbrecht.

Bibliografia

  • Aleksander Dumas: Hrabia Monte Christo. Państwowe Wydawnictwo Iskry. Warszawa 1988
  • Aleksander Dumas, Upadek hrabiego Monte Christo, Wydawnictwo Leviatan
  • Henri Troyat: Dumas-Piąty muszkieter. Wydawnictwo Książkowe. Warszawa 2007
  • Andre Maurois: Trzej panowie Dumas. Warszawa: Muza. 1998