José de Calasanz Vives y Tuto

José de Calasanz Félix Santiago Vives y Tutó
Kardynał diakon
Ilustracja
Kraj działania

Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1854
San Andrés de Llevaneras

Data i miejsce śmierci

7 września 1913
Benevento

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Świętej Kongregacji ds. Zakonów
Okres sprawowania

1908 -1913

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

kapucyni

Śluby zakonne

14 lipca 1872

Prezbiterat

26 maja 1877

Kreacja kardynalska

19 czerwca 1899
Leon XIII

Kościół tytularny

Sant’Adriano al Foro

José de Calasanz Félix Santiago Vives y Tutó O.F.M.Cap. (ur. 15 lutego 1854 w San Andrés de Llevaneras, zm. 7 września 1913 w Monteporzio) – hiszpański duchowny katolicki, kapucyn, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Ukończył Collegio Scholarium Piarum w Mataro. Kształcił się też w kapucyńskim monastyrze w Antigua w Gwatemali, Uniwersytecie Santa Clara w Santa Clara w Kalifornii w USA, kapucyńskim monastyrze w Ekwadorze, a także we Francji. 11 lipca 1869 wstąpił do zakonu kapucynów. Śluby wieczyste złożył w 1872. Święcenia kapłańskie otrzymał w Tuluzie we Francji. Udzielił ich arcybiskup Tuluzy Florian-Jules-Félix Desprez, przyszły kardynał. Pracował następnie jako rektor kolegiów w Perpignan i Igualadia. W 1887 został sekretarzem prokuratora generalnego swego zakonu, a także konsultantem w Świętym Oficjum, w 1889 w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, w 1894 w Kongregacji Soboru Trydenckiego, w 1895 w Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. Od 1896 był definitorem generalnym kapucynów. W latach 1895-1896 członek komisji ds. badań nad ważnością święceń anglikańskich. W 1899 brał udział w Pierwszym Plenarnym Synodzie Ameryki Łacińskiej w Rzymie, gdzie był honorowym przewodniczącym.

Na konsystorzu z czerwca 1899 kreowany kardynałem z tytułem diakona Sant’Adriano al Foro. Asystował przy śmierci papieża Leona XIII. Uczestnik konklawe 1903. Był spowiednikiem nowego papieża Piusa X. 26 października 1908 został prefektem Świętej Kongregacji ds. Zakonów. Nigdy nie przyjął sakry biskupiej. Znany jest jako płodny pisarz. Opublikował ponad sto tytułów, m.in. teksty teologiczne i biograficzne. Był znany z bardzo konserwatywnych poglądów. Miał udział w redagowaniu encykliki Pascendi. Dotknięty "ostrą neurastenią" swoje życie zakończył w całkowitym odizolowaniu od wszystkiego. Pochowany na cmentarzu Campo Verano.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie