Kobaltyn
Ten artykuł od 2011-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
(c) Rob Lavinsky, iRocks.com – CC-BY-SA-3.0 Kostka kobaltynu o wymiarch 1,6×1,4×1,1 cm | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Inne nazwy | Błyszcz kobaltu |
---|---|
Skład chemiczny | |
Twardość w skali Mohsa | 5 – 5,5[1] |
Przełam | muszlowy[1] |
Układ krystalograficzny | regularny[2] |
Gęstość minerału | 6,0 – 6,4 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa | stalowoszara, srebrzystobiała[2] |
Rysa | szaroczarna[2] |
Połysk | metaliczny[2] |
Kobaltyn (cobaltyn, błyszcz kobaltu) – minerał z gromady siarkosoli. Jest minerałem rzadkim.
Nazwa kobold (od złego ducha kobolda) pojawia się u Basilliusa (329–379) na określenie kruszców, z których nie można było uzyskać żadnego metalu[1].
Charakterystyka
Właściwości
Zazwyczaj tworzy kryształy izometryczne o postaci sześcianu, ośmiościanu, dwunastościanu pięciokątnego o prążkowanych ścianach; oraz ich wzajemnej kombinacji. Kryształy kobaltynu mają taki sam kształt jak kryształy pirytu. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, w formie wpryśnięć i impregnacji. Jest kruchy, nieprzezroczysty, rozpuszcza się w kwasie azotowym. Topi się tworząc kulkę o słabych właściwościach magnetycznych. Jest ciężki i stosunkowo twardy. Często zawiera żelazo – ferrokobaltyn – oraz nikiel – kobaltyn niklowy. Współwystępuje z chalkopirytem, pirotynem, arsenopirytem.
Występowanie
Występuje głównie w żyłach hydrotermalnych. Czasami pojawia się w skałach metamorficznych. Stanowi produkt wysokotemperaturowych procesów hydrotermalnych. Jest spotykany w żyłach kruszcowych i skarnach.
Miejsca występowania:
- Na świecie: Kanada (Cobalt (Ontario) – największe złoża hydrotermalne), Niemcy (Rudawy), Norwegia (Kongsberg), Azerbejdżan (Daşkəsən), Szwecja (Riddarhyttan, Håkansboda, Tunaberg)[1], USA (Kolorado, Idaho, Kalifornia), Meksyk (Sonora), Wielka Brytania, Maroko, Australia.
- W Polsce: Złoty Stok[1].
Zastosowanie
- Należy do rzadkich i poszukiwanych kamieni kolekcjonerskich.
- Jest ważnym źródłem pozyskiwania kobaltu[1] – ruda kobaltu zawiera (35,5% Co)
Przypisy
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
(c) Rob Lavinsky, iRocks.com – CC-BY-SA-3.0
Cobaltite
- Locality: Espanola, Ontario, Canada
- Size: thumbnail, 1.6 x 1.4 x 1.1 cm
- Cobaltite
- This is quite simply the largest sharp cubic cobaltite I have seen from these famous old deposits in Canada, and more than that, i cannot think of as large and sharp a cubic Cobaltite from any other locality (the classic Swedish crystals having another habit entirely). An IMPRESSIVE and significant rarity! 1.6 x 1.4 x 1.1 cm