Witold Maisel

Witold Maisel
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1914
Poznań

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1993
Poznań

Miejsce spoczynku

Aleja Zasłużonych
Cmentarz na Junikowie

Miejsce zamieszkania

Wielkie Garbary 78
Poznań

Tytuł naukowy

profesor nauk prawnych

Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Wydział

Wydział Prawa

Stanowisko

profesor zwyczajny

Rodzice

Franciszek Maisel
Tekla Maisel

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL” Medal Komisji Edukacji Narodowej

Witold Maisel (ur. 8 kwietnia 1914 w Poznaniu, zm. 17 sierpnia 1993 tamże) – polski prawnik, historyk prawa, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Specjalizował się w historii państwa i prawa. Twórca polskiej archeologii prawnej[1][2][3][4].

Życiorys

Był synem Tekli (z Friedrichów) i Franciszka Maislów, ojciec był poznańskim kupcem i przemysłowcem. Witold uczęszczał do prywatnej szkoły Stachowiaka (przy ul. Wrocławskiej 28/29), 1. Szkoły Wydziałowej przy ul. Działyńskich i Gimnazjum św. Jana Kantego w Poznaniu (matura w 1932). Studia magisterskie na Uniwersytecie Poznańskim (na Wydziale Prawa) rozpoczął w 1933, jednocześnie pracował w Zarządzie Miejskim oraz w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Podczas II wojny światowej ze względu na chorobę płuc nie został zmobilizowany. Studia ukończył w 1945 roku[1][2].

Po wojnie pracował w Poznańskiej Dyrekcji Odbudowy, następnie w delegaturze Ministerstwa Budownictwa w Poznaniu. Pracował przy odbudowie zabytków zniszczonych podczas wojny. Dzięki niemu został odnaleziony oryginalny pręgierz ze Starego Rynku w Poznaniu[5]. Miał udział w rozwoju poznańskich biur projektowych, m.in. Miastoprojektu[1].

W 1956 roku otrzymał stypendium doktoranckie Zakładu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Pracownikiem Uniwersytetu Poznańskiego został w 1957, a w 2 lata później uzyskał stopień doktora nauk prawnych (dysertacja pod tytułem: Sądownictwo miasta Poznania do końca XVI wieku) i został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. W latach 1960–1964 był sekretarzem komisji stypendiów fundowanych Wydziału Prawa UAM. W stopniu docenta (ówczesny odpowiednik doktora habilitowanego) od 7 października 1963 roku, w pół roku później (1 marca 1964) uzyskał awans ze stanowiska adiunkta na docenta etatowego, a w 1965 nagrodę II stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego za pracę habilitacyjną Poznańskie prawo karne do końca XVI wieku. W 1970 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Tytuł naukowy profesora zwyczajnego został mu nadany 30 września 1976[6][7][8][9].

Otrzymał też 6 nagród indywidualnych i jedną zespołową Ministra Edukacji Narodowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej, a w 1984 Odznakę „Zasłużony Nauczyciel PRL”[10][11][12].

Spoczywa w Alei Zasłużonych cmentarza junikowskiego[2].

Publikacje (wybór)

  • Adaptacja baszt w Poznaniu – dzieło J. B. Quadro (1954)
  • Ortyle sądów wyższych miast wielkopolskich: z XV i XVI wieku (1959)
  • Sądownictwo miasta Poznania do końca XVI wieku (1961)
  • Poznańskie prawo karne do końca XVI wieku (1963)
  • Poznańska księga prawa magdeburskiego i miśnieńskiego (1964)
  • Wilkierze poznańskie. Cz. 1 (1966), Cz. 2 (1968), Cz. 3 (1969)
  • Wojewódzkie sądy administracyjne w Drugiej Rzeczypospolitej (1976)
  • Kodeks przywilejów Poznania w XIV wieku (1978)
  • Materiały źródłowe do dziejów Konina (1980)
  • Archeologia prawna Polski (1982)
  • Archeologia prawna Europy (1989)
  • Gdańska archeologia prawna (1993)
  • Przywileje miasta Poznania XIII–XVIII wieku (1994)

Przypisy

  1. ↑ a b c Borkowska-Bagieńska Ewa: Witold Maisel (1914–1993) prof. UAM. Z żałobnej karty. Kronika Miasta Poznania nr 3–4/1993. s. 504–507. [dostęp 2012-11-26].
  2. ↑ a b c Gulczyński Andrzej: Witold Maisel – badacz dziejów Poznania, twórca polskiej archeologii prawnej. Kronika Miasta Poznania nr 1/1995. s. 262–274. [dostęp 2012-11-26].
  3. ↑ Lidia Becela (red.): Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, wyd. 2. Warszawa: Interpress, 1989, s. 777. ISBN 83-22-32491-X.
  4. ↑ Prof. zw. dr hab. Witold Maisel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-11-26].
  5. ↑ Witold Maisel: Odbudowa zabytków. Pręgierz.. Kronika Miasta Poznania nr 2/1950. s. 204. [dostęp 2012-12-12].
  6. ↑ Kronika Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu za lata akademickie 1962/63-1964/65. Poznań: Wyd. UAM, 1967, s. 106–107.
  7. ↑ Kronika Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu za lata akademickie 1959–1962 za rektoratu prof. dra Alfonsa Klafkowskiego. Poznań: Wyd. UAM, 1963, s. 105.
  8. ↑ Jerzy Strzelczyk: Witold Maisel w: Wybitni historycy wielkopolscy. Poznań: Wyd. Poznańskie, 2010.
  9. ↑ Kronika Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. PWN, 1979, s. 121.
  10. ↑ Kronika Wielkopolski. Wyd. 71. Poznań: PWN, 1994, s. 118. ISBN 0137-3102.
  11. ↑ Kronika Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Poznań: 1997, s. 219.
  12. ↑ Lidia Becela (red.): Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Warszawa: Interpress, 1984, s. 573. ISBN 83-22-32073-6.

Media użyte na tej stronie