Edyta Olszówka

Edyta Olszówka
	; Edyta Olszówka (2009) Foto: Paweł Matyka
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1971 ; Lubin
Zawód	aktorka
Lata aktywności	od 1993
	Zespół artystyczny
	Teatr Narodowy w Warszawie

Edyta Olszówka (ur. 15 grudnia 1971 w Lubinie) – polska aktorka filmowa i teatralna.

Życiorys

Egzamin dojrzałości złożyła w II Liceum Ogólnokształcącym im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Koninie. W 1994 ukończyła Łódzką Szkołę Filmową na wydziale aktorskim^[1].

Na scenie zadebiutowała 17 sierpnia 1993, występując w II Konkursie Teatrów Ogródkowych. Druga nagroda za Spacerek przed snem Głowackiego, przyznana przez Jury z Izabellą Cywińską i Maciejem Wojtyszką otworzyła przed studentką wrota Teatru TV.

Przyjmowała wiele ról w teatrze i filmie. Występowała gościnnie na scenach wielu miast, co zaowocowało wyróżnieniem, między innymi za Kaleki z Inishmaan w Kaliszu. Rolę w Elvisie z Marilyn doceniono we Włoszech i we Francji.

Dwukrotnie nominowana do Warszawskiej Nagrody Teatralnej Feliksa. Otrzymała w 2000 nagrodę Byka Sukcesu. Zagrała Izę w Iwonie, księżniczce Burgunda.

Zagrała m.in. w filmach: Lejdis (2008), Sezon na leszcza, u boku Bogusława Lindy (2000), z Januszem Majewskim w Złocie dezerterów (1998), z Krzysztofem Langiem w Prowokatorze (1995), u Jerzego Stuhra w Spisie cudzołożnic (1994), a także w Psach (1992) Władysława Pasikowskiego. Wystąpiła także w wielu serialach telewizyjnych, takich jak: Taksówka z numerem 1 (2000) Jana Kidawy-Błońskiego, Ja, Malinowski (1999) Filipa Zybera, Dom – seria III (1998–2000) Jana Łomnickiego, Ekstradycja (1995) Wojciecha Wójcika i w końcu u Jerzego Gruzy w 40-latku – 20 lat później (1993). Popularność przyniosła jej rola Marii Majewskiej, współudziałowca wpływowego warszawskiego dziennika w polsatowskim serialu Samo życie, gdzie grała w latach 2002–2010.

W 2001 wystąpiła gościnnie w teledysku do utworu Kłamstwo Magdy Femme^[2].

Otrzymała pozaregulaminową nagrodę jury w debiucie fabularnym Tomasza Koneckiego Pół serio za najlepszą rolę komediową na 25. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni^[1].

Uznanie zdobyła również dzięki dubbingowi gry komputerowej The Longest Journey: Najdłuższa podróż oraz jej kontynuacji Dreamfall: The Longest Journey.

Przez wiele lat związana była z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Od 2014 w zespole Teatru Narodowego w Warszawie^[3]

Życie prywatne

W latach 1999-2007 była związana z Piotrem Machalicą^[4].

Filmografia

Aktorka

1980–2000: Dom
1992: Psy
1993: Motyw cienia (The Hollow Man)
1994–1995: Fitness Club
1995: Anioł śmierci (Blood of the Innocent)
1995: Prowokator
1995: Spis cudzołożnic
1995: Gnoje
1995: Ekstradycja jako narkomanka „Mysza” (odc. 1 i 2)
1997: Wojenna narzeczona (Bride of War)
1997: Przystań
1997–1998: Rodziców nie ma w domu
1998: Złoto dezerterów
1998: Elvis i Marilyni (Elvjs e Merilijn)
1999: Ja, Malinowski
1999: Palce lizać
1999: Randka z diabłem
2000: Strefa ciszy
2000: Przetrwać noc
2000: Pół serio
2000: Zakochani
2000: Sezon na leszcza
2000: Noc świętego Mikołaja
2001: Garderoba damska
2001: Tam i z powrotem
2002–2010: Samo życie, jako Maria Majewska
2002–2003: Kasia i Tomek
2003: Ciało
2003–2004: Rodzinka
2004: Męskie-żeńskie – mama Zosi
2004: Kosmici
2004: Trzeci
2005: Dzień dobry kochanie
2005: Dom niespokojnej starości
2006: Determinator
2006: Fałszerze – powrót Sfory, jako Barbara Wajs
2007: Determinator, jako doktor Anka Jarzębska
2008: Milenium w odcinkach
2008: Lejdis, jako Łucja, nauczycielka
2009: Mniejsze zło, jako eseistka
2009: Niania, jako Krycha – pracownica salonu piękności „Studio Biuti Fruti”
2009: Złoty środek, jako Marta
2009: Nigdy nie mów nigdy, jako Edyta
2010–2011: Ludzie Chudego, jako Barbara Walenciak
2010: Barwy szczęścia, jako gwiazda (odc. 457)
2010: Śluby panieńskie, jako Dobrójska
2010: Milczenie jest złotem, jako Ewa
2010: Prosta historia o miłości, jako Ewa
2010: Cisza, jako Alicja
2011–2013: Przepis na życie, jako Pola Madejska
2012: Dziewczyna z szafy, jako aktorka
2013: Hotel 52, jako Dorota Madejska (odc. 88)
2014–nadal Ojciec Mateusz, jako aspirant sztabowa Ewa Kobylicka
2014: Czas honoru, jako Rosa Knapik, żona Alfreda
2015: Prawo Agaty, jako Hanna Kasprzyk (odc. 83)
2015: Aż po sufit!, jako Joanna Domirska
2015: Web Therapy, jako wróżka Serena (odc. 8)
2017: Na dobre i na złe, jako Ewa
2017–2020: W rytmie serca, jako Katrin, dawna gwiazda rocka
2018: 1983, jako Julia Stępińska, zastępca komendanta Milicji
2018: Plan B, jako Agnieszka
2019: Jak poślubić milionera, jako Kaśka „Kiki”, uczestniczka warsztatów Soni Babicz
2020: Asymetria, jako Maria, żona Strzelczyka
2020: Ludzie i bogowie, jako Marta Koman, matka Jadwigi
2021: Usta usta, jako Agata Zawadzka
2021: Gorzko, gorzko!, jako Patsy
2021: Pajęczyna, jako Maja Simonides
2022: Marzec ’68, jako matka Janka
2022: Gry rodzinne, jako Dorota Jaworowicz

Polski dubbing

1999: Toy Story 2 – pastereczka Bou
1999: Tarzan – Jane
2000: Uciekające kurczaki – Mac
2000: The Longest Journey: Najdłuższa podróż – April Ryan
2002: Tarzan & Jane – Jane
2004: Rogate ranczo – Grace
2005: Kurczak Mały – Edytka, mama Obcy
2006: Wpuszczony w kanał – Rita
2006: Dreamfall: The Longest Journey – April Ryan
2008–2012: Beyblade: Metal – Myreille Psychiokieus
2008: Opowieści na dobranoc
2010: Percy Jackson i bogowie olimpijscy: Złodziej pioruna – Sally Jackson
2011: Matki w mackach Marsa – mama Milo
2011: Auta 2 – głos komputerowy
2011: Muppety – Female TV Executive
2011: Lulu i inne zwierzaki – Lulu
2012: Ralph Demolka – Sierżant Rurecka
2018: Ralph Demolka w internecie – Sierżant Rurecka
2019: Toy Story 4 – pastereczka Bou
2020: Naprzód – Mantykora

Przypisy

↑ ^a ^b Edyta Olszówka. Życie i twórczość, Culture.pl [dostęp 2021-06-28] (pol.).
↑ Magda Femme. muzyka.wp.pl. [dostęp 2016-05-21]. (pol.).
↑ Edyta Olszówka. narodowy.pl. [dostęp 2016-10-21].
↑ Machalica wspiera Olszówkę. Interia.pl, 2007-03-20. [dostęp 2009-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-08)].

Bibliografia

Edyta Olszówka w bazie filmpolski.pl

Linki zewnętrzne

Edyta Olszówka w bazie IMDb (ang.)
Edyta Olszówka w bazie Filmweb
Edyta Olszówka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .

[:0-1] Edyta Olszówka. Życie i twórczość, Culture.pl [dostęp 2021-06-28] (pol.).

[2] Magda Femme. muzyka.wp.pl. [dostęp 2016-05-21]. (pol.).

[3] Edyta Olszówka. narodowy.pl. [dostęp 2016-10-21].

[4] Machalica wspiera Olszówkę. Interia.pl, 2007-03-20. [dostęp 2009-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-08)].

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne