Józef Kojder

Józef Kojder
major administracji (piechoty) major administracji (piechoty)
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1895
Miżyniec

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
3 Batalion Strzelców Sanockich
1 Pułk Piechoty Legionów
75 Pułk Piechoty
9 Batalion Graniczny
78 Pułk Piechoty
Batalion KOP „Iwieniec”
95 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca kompanii
dowódca batalionu piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa
bitwa pod Tomaszowem Lubelskim

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Józef Kojder (ur. 22 maja 1892 w Miżyńcu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Wincentego i Marii z Juśkiewiczów. Przed wybuchem I wojny światowej był członkiem „Strzelca”[1].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Był podoficerem w 3 kompanii VI batalionu I Brygady Legionów Polskich[2]. Z Legionów został skierowany do Polskiej Organizacji Wojskowej[1].

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do Baonu Strzelców Sanockich. Walczył z Ukraińską Armią Halicką, z oddziałami 1 Brygady Ukraińskich Strzelców Siczowych, oraz z ochotnikami ukraińskimi, broniącymi Republiki Komańczańskiej. W 1919 roku został przydzielony do 1 pułku piechoty Legionów, a od 1920 roku skierowany do 167 pułku piechoty, przemianowanego w 1921 roku na 75 pułk piechoty.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 170. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 75 pp[3][4][5]. 31 marca 1924 roku został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 123. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Z dniem 20 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[7][8]. Pełnił służbę w 9 batalionie granicznym. W latach 1932–1933 służył w 78 pułku piechoty w Baranowiczach[9]. W czerwcu 1933 roku został ponownie przeniesiony do KOP[10]. Pełnił służbę w batalionie KOP „Iwieniec” na stanowisku dowódcy kompanii granicznej „Stasiewszczyzna”, a w latach 1935–1936 dowódcy kompanii granicznej „Rubieżewicze”. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa administracyjna[11][12]. W 1939 roku pełnił służbę w 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej na stanowisku komendanta 34 Obwodu Przysposobienia Wojskowego[13][14].

We wrześniu 1939 roku objął stanowisko dowódcy II batalionu 95 pułku piechoty.

W 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w Wykazie, poz. 1623.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 234.
  2. Wykaz Legionistów ↓.
  3. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 74.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 340, 423.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 299, 366.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 397.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 133, 202.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 48, 606.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 143.
  11. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 288.
  12. Petrol 1988 ↓, s. 223.
  13. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 675.
  14. Petrol 1988 ↓, s. 113, 126, 128, 142.
  15. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 6.
  17. Pomarański 1931 ↓, s. 105.
  18. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 10 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  20. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 66)
  21. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 133.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy