Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu

Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, III, IV

Numer ref.

1215

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2006
na 30. sesji

Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Crown Mines”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Ziemia50°08′14,6″N 5°41′00,2″W/50,137389 -5,683389
Część Crown Mines
(c) Tom Corser www.tomcorser.com, CC BY-SA 2.0 uk
Kopalnia cyny w Kornwalii

Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu – obszar na terenie dwóch hrabstw w południowo-zachodniej części AngliiKornwalii i Devonu – z zachowanymi zabytkami górnictwa metali kolorowych: miedzi i cyny. W roku 2006 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Historia

Górnictwo cyny na terenie Kornwalii znane było już w czasach antycznych. Do połowy XVI wieku w hrabstwie Devon wydobywało się od 25 do 40% cyny w porównaniu do wydobycia w Kornwalii, choć łączna produkcja tego metalu w obu hrabstwach była stosunkowo niewielka. Po roku 1540 wydobycie cyny na terenie Kornwalii nabrało przyśpieszenia i Devon wydobywał dziesiątą część urobku kornwalijskiego. Od połowy XVI wieku kopalnie Devonu odprowadzały stosunkowo niewielki podatek do skarbu królewskiego i zostały zmarginalizowane, m.in. na podstawie Aktu 1512.

W XVIII i XIX wieku krajobraz Kornwalii i Zachodniego Devonu uległy radykalnej zmianie z powodu głębinowego wydobywania cyny i miedzi. Górnictwo, hutnictwo, a także pokrewne gałęzie przemysłu przeszły gruntowną przemianę techniczną, co spowodowało, że w XIX wieku w regionie wydobywało się 2/3 całkowitej światowej ilości miedzi. Pod koniec wieku wzrosło również zapotrzebowanie na arsen, który kopalnie zachodniej Kornwalii i Devonu wydobywały w ilościach stanowiących 50% produkcji światowej.

Dziewiętnasty wiek przyniósł rewolucję techniczną i wynalazek maszyny parowej, co pociągnęło za sobą również radykalne zmiany w górnictwie. Powstały pompy wysokociśnieniowe, udoskonalane m.in. przez Richarda Trevithicka, co spowodowało jeszcze głębszą penetrację ziemi. Kornwalijskie silniki zaczęły być eksportowane i stały się popularne w świecie.

Począwszy od początków XIX wieku nastąpiła fala odpływu górników, która swój punkt kulminacyjny miała pod koniec wieku. Po tym okresie wydobycie metali w Kornwalii uległo znacznemu ograniczeniu. Ostatnią kopalnię cyny (również w Europie) zamknięto w roku 1998.

Obszary górnicze

Obszary wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2]:

  • A1 – St Just Mining District
  • A2 – Port Hayle
  • A3a – Tregonning and Gwinear Mining District
  • A3b – Trewavas
  • A4 – Wendron Mining District
  • A5a – Camborne and Redruth Mining District
  • A5b – Wheal Peevor
  • A5c – Portreath Harbour
  • A6a – Gwennap Mining District
  • A6b – Perran Foundry
  • A6c – Kennall Vale
  • A7 – St Agnes Mining District
  • A8a – Luxulyan Valley
  • A8b – Charlestown
  • A9 – Caradon Mining District
  • A10a – dolina rzeki Tamar
  • A10b – Tavistock

Przypisy

  1. Lista UNESCO – Wielka Brytania. [dostęp 2008-09-14]. (pol.).
  2. The World Heritage Site Areas. [dostęp 2008-09-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

United Kingdom adm location map.svg
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of the United Kingdom
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Tin mine Cornwall arty1.jpg
(c) Tom Corser www.tomcorser.com, CC BY-SA 2.0 uk
Old tin mine workings near Pendeen in Cornwall
Crowns peh.jpg
Photo taken by Will Wallis

webmaster at Cornwall in Focus

http://www.cornwallinfocus.co.uk
Cyniczna kopalnia.jpg
Kopalnie cyny w Kornwalii