Muzeum Akropolu w Atenach

Muzeum Akropolu w Atenach
Μουσείο Ακρόπολης
Ilustracja
Muzeum Akropolu w Atenach, 2014
Państwo

 Grecja

Miejscowość

Ateny

Data założenia

2009

Powierzchnia ekspozycji

14000 m²

Dyrektor

Dimitrios Pandermalis[1]

Położenie na mapie Aten
Mapa konturowa Aten, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Muzeum Akropolu w Atenach”
Położenie na mapie Grecji
Ziemia37°58′08,789″N 23°43′41,876″E/37,969108 23,728299
Strona internetowa
Ze zbiorów Muzeum Akropolu w Atenach
Fragmenty fryzu panatenajskiego z Partenonu
Posąg Peplofory

Muzeum Akropolu w Atenach (gr. Μουσείο Ακρόπολης) – muzeum archeologiczne poświęcone znaleziskom z akropolu ateńskiego.

Nowy gmach muzeum, zaprojektowany przez zespół szwajcarskiego architekta Bernarda Tschumiego, został otwarty dla zwiedzających 20 czerwca 2009.

Położenie

Nowe Muzeum Akropolu znajduje się ok. 300 m na południowy wschód od Partenonu[2].

Historia

Zabytki akropolu ateńskiego miały zachować się w stanie nienaruszonym do XVII w.[3] W poł. XVII w. propyleje zostały zniszczone przez wybuch amunicji, która była tu składowana[3]. Pod koniec XVII w. Turcy osmańscy rozebrali świątynię Ateny Nike, by zdobyć materiały na umocnienie wzgórza[3]. W 1687 roku, wiele budowli akropolu zostało zniszczonych podczas ataku Wenecjan[3]. Przez wiele kolejnych lat, odwiedzający akropol przeszukiwali ruiny i zabierali fragmenty rzeźb i budowli na pamiątkę[3]. W latach 1801–1810 Thomas Bruce (1766–1841) zlecił zdjęcie starożytnych rzeźb z Partenonu (tzw. marmurów Elgina), które w 1816 roku zostały wywiezione do Wielkiej Brytanii i sprzedane British Museum[3][4].

W 1833 roku wojska tureckie opuściły akropol, a władze nowo utworzonego państwa greckiego rozpoczęły dyskusje nad utworzeniem muzeum akropolu, by chronić jego zabytki przed rabunkiem i zniszczeniem[3]. W 1863 roku podjęto decyzję o budowie muzeum na południowy wschód od Partenonu[3]. Pierwsze muzeum Akropolu w Atenach wzniesiono w latach 1865–1874 według projektu greckiego architekta Panagisa Kalkosa (1818–1875)[3][5]. Muzeum miało ograniczoną powierzchnię – 800 m², która szybko się zapełniła[3]. Po odkryciu licznych posągów w 1885 roku, w 1888 roku podjęto decyzję o budowie nowego gmachu – Małego Muzeum Akropolu[3][5].

Po II wojnie światowej Małe Muzeum zostało zburzone w latach 1946–1947, a Stare Muzeum rozbudowane[3]. Muzeum otwarto dla publiczności w 1965 roku[5]. W 1975 roku, wraz z decyzją o przeniesieniu pozostałych rzeźb z Partenonu do muzeum, powstała pilna potrzeba poszerzenia powierzchni muzealnej[5]. W 1976 roku decyzję o budowie nowego muzeum i jego lokalizacji podjął ówczesny premier Grecji Konstandinos Karamanlis (1907–1998)[3].

Konkursy na budowę nowego gmachu z 1976 i 1979 roku pozostały nierozstrzygnięte[5]. W 1989 roku Ministerstwo Kultury, zabiegające o zwrot marmurów Elgina, ogłosiło kolejny konkurs, na który wpłynęły 483 oferty[3][5]. Wybrano wówczas projekt włoskich architektów, który jednak nie został zrealizowany z uwagi na znaleziska archeologiczne w miejscu przeznaczonym pod budowę muzeum[5]. W 1994 roku powołano do życia komitet na rzecz budowy nowego muzeum, któremu przewodniczył najpierw Sotiris Mousouris, a od 2000 roku profesor archeologii Uniwersytetu Arystotelesa w SalonikachDimitrios Pandermalis[5]. W 2000 roku rozpisano kolejny konkurs, którego zwycięzcą został zespół szwajcarskiego architekta Bernarda Tschumiego[5].

Projekt zespołu Tschumiego zakładał wzniesienie gmachu nad stanowiskiem archeologicznym, by stanowiło ono część muzeum[5]. Dopiero po ukończeniu prac wykopaliskowych w 2002 roku, architekci mogli sporządzić ostateczny projekt muzeum[5]. Budowę rozpoczęto w 2003 roku, a ukończono w 2007 roku[6]. Budowa została sfinansowana przy pomocy środków europejskich z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego[6]. Nowe Muzeum Akropolu, o powierzchni 14 tys. m²[2], zostało otwarte dla zwiedzających 20 czerwca 2009 roku[6].

Zbiory

Na czterech piętrach, muzeum prezentuje fragmenty budowli, rzeźby, posągi oraz artefakty znalezione na wzgórzu akropolu ateńskiego[4].

Na parterze prezentowane są znaleziska ze zboczy wzgórza[7], na pierwszym piętrze m.in. 5 z 6 kariatyd[a] podtrzymujących dach Erechtejonu a na ostatnim znaleziska z Partenonu, m.in.:

  • Fragmenty fryzu panatenajskiego dłuta Fidiasza zdobiącego Partenonfryz składał się z 115 bloków i miał 160 m długości, tematem były Panatenaje – święto upamiętniające narodziny bogini Ateny[8]. Na fryzie ukazano procesję, w której przedstawiono 378 postaci ludzkich i boskich oraz 200 zwierzęcych, głównie koni[8]. W muzeum znajduje się 50 m fryzu, kolejne 80 jest w posiadaniu British Museum, jeden blok w Luwrze, a pojedyncze fragmenty w muzeach w Palermo, Watykanie, Würzburgu, Wiedniu, Monachium i Kopenhadze[8].
  • 92 metopy z Partenonu – każda metopa przedstawia osobną scenę z udziałem najczęściej dwóch postaci, ilustrującą legendarną bitwę, symbolizując zwycięstwo Ateńczyków nad Persami. Metopy wschodnie ukazują sceny z gigantomachii, zachodnie z amazonomachii, południowe z centauromachii a północne z eposu Iliupersis[9].
  • Atena zadumana – starożytna marmurowa grecka stela z reliefem przedstawiającym boginię Atenę.

Uwagi

  1. Szósta kariatyda znajduje się w British Museum.

Przypisy

  1. The Acropolis Museum: Organisation (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-13)].
  2. a b The Acropolis Museum: architectural fact sheet (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-22)].
  3. a b c d e f g h i j k l m n Acropolic Museum: Museum History (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-17)].
  4. a b Yannis Aesopos: The New Acropolis Musuem: Re-making the Collective. W: Bernard Tschumi Architects (red.): The New Acropolis Museum. New York: Skira Rizzoli International Publications, Inc., 2009, s. 24–55. ISBN 978-0-8478-3419-8.
  5. a b c d e f g h i j k Dimitrios Pandermalis: The Museum and Its Content. W: Bernard Tschumi Architects (red.): The New Acropolis Museum. New York: Skira Rizzoli International Publications, Inc., 2009, s. 24–55. ISBN 978-0-8478-3419-8.
  6. a b c The Acropolis Museum: construction fact sheet (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-22)].
  7. The Acropolis Museum: The Gallery of the Slopes of the Acropolis (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
  8. a b c The Acropolis Museum: The Frieze (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-22)].
  9. The Acropolis Museum: The Metopes (ang.). [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-20)].

Media użyte na tej stronie

Greece location map.svg
(c) Lencer, CC BY-SA 3.0
Location map of Greece

Equirectangular projection, N/S stretching 120 %. Geographic limits of the map:

  • N: 42.0° N
  • S: 34.6° N
  • W: 19.1° E
  • E: 29.9° E
20140407 athenes44.JPG
Autor: Jean Housen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Vue de l'Acropole d'Athènes.
Porch of the Maidens (Caryatids) 2.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC BY-SA 2.0
Porch of the Maidens (Caryatids), Acropolis New Museum.
Parthenon Frieze.JPG
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
ACMA Moschophoros.jpg
Autor: Marsyas, Licencja: CC BY-SA 2.5
The Acropolis Moschophoros, c. 570 BC Edytuj to w Danych Strukturalnych na Commons
Kouros' Head to horse, Acropolis' museum, Athens.jpg
Autor:
Roccuz [1]
, Licencja: CC BY-SA 2.5 it
Kouros' Head to horse, Acropolis' museum, Athens,
ACMA 679 Kore 1.JPG
Autor:
NieznanyUnknown artist
, Licencja: CC BY-SA 2.5
Statue of a maiden. She wears a peplos over the chiton. Often attributed to the same sculptor of the Rampin Horseman. Missing left forearm and lower right corner of skirt with forepart of feet.
Athens geolocation map.png
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: CC BY-SA 2.0
OpenStreetMap map of Athens, Greece, intended for use in geolocation templates.
  • top = 38.151
  • bottom = 37.858
  • left = 23.556
  • right = 23.897