Tadeusz Zieliński (powstaniec warszawski)

Tadeusz Zieliński
Miś
plutonowy podchorąży plutonowy podchorąży
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1903
Szemborów

Data i miejsce śmierci

29 lutego 1988
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1918–1920,
1939,
1942–1945

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie II RP
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

32 pułk piechoty
205 ochotniczy pułk piechoty
Zgrupowanie „Krybar”

Stanowiska

dowódca samochodu opancerzonego „Kubuś”
zastępca dowódcy plutonu Kolumny Motorowej „Wydra”

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
(kampania wrześniowa
powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Armii Krajowej Warszawski Krzyż Powstańczy

Tadeusz Zieliński (ur. 12 lipca 1903 w Szemborowie[a], powiat rypiński, zm. 29 lutego 1988 w Poznaniu) – plutonowy podchorąży Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Stefana i Eugenii z domu Zembrzuskiej. Jako ochotnik wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej (w szeregach 32 pułku piechoty i 205 ochotniczego pułku piechoty). Maturę zdał w gimnazjum w Płońsku (1924). Student Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (1924–1929) oraz Wydziału Społecznego warszawskiej Szkoły Nauk Politycznych (1930–1934). Zatrudniony był jako nauczyciel szkół powszechnych w Warszawie i okolicach, a od 1930 na stanowisku referenta w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. We wrześniu 1939 wziął udział w obronie Warszawy[1].

Od marca 1942 w Armii Krajowej, w powstaniu warszawskim dowodził samochodem opancerzonym „Kubuś” i zajmował stanowisko zastępcy dowódcy plutonu Kolumny Motorowej „Wydra” w Zgrupowaniu „Krybar”. Uczestnik walk na Powiślu, w Śródmieściu i ataku na Uniwersytet, ranny 23 sierpnia 1944. Rozkazem dowódcy AK z 25 września 1944[b] odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari – za wyjątkową osobistą odwagę, dobry przykład dla otoczenia i dodatnie wyniki w dowodzeniu[2].

Po upadku powstania uciekł pod Ożarowem z transportu jeńców[c]. Od 1949 mieszkał i pracował w Poznaniu. Zatrudniony był na stanowiskach kierowniczych w związkach spółdzielczych. Na emeryturze od grudnia 1970. W 1930 zawarł związek małżeński z Ireną z domu Wójcicką, z którą miał córkę Barbarę[3]. Zmarł w Poznaniu i spoczywa na tamtejszym cmentarzu Miłostowo (pole: 7, rząd: 14, miejsce: 699).

Odznaczenia

Uwagi

  1. Według części źródeł (https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/tadeusz-zielinski,52069.html) urodził się we wsi Szczutowo.
  2. Był to rozkaz dowódcy Armii Krajowej nr 461.
  3. Według części źródeł (https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/tadeusz-zielinski,52069.html) po upadku powstania przebywał w stalagu XI B Fallingbostel.

Przypisy

Bibliografia

  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. Konspiracja 1939-1945. T. 5/I. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-98-6.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
POL Warszawski Krzyż Powstańczy BAR.svg
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
PL Epolet plut 25.svg
Naramiennik plutonowego Wojska Polskiego (1925-39).