Marian Drobik

Marian Edward Drobik
„Dzięcioł”, „Witold”, „Wujek”, „Siwek”
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

4 października 1898
Komarówka, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

1944
III Rzesza

Przebieg służby
Lata służby

19181944

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

22 Pułk Piechoty
27 Dywizja Piechoty
Oddział I Sztabu Głównego
DOK VII
23 Pułk Piechoty
3 Dywizja Piechoty Legionów
Grupa Operacyjna „Śląsk”
Okręg Lublin AK
Oddział II KG ZWZ-AK

Stanowiska

szef sztabu dywizji

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie)

Marian Edward Drobik ps. „Dzięcioł”, „Witold”, „Wujek”, „Siwek” (ur. 4 października 1898 w Komarówce, zm. prawdopodobnie w 1944) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, szef wywiadu i kontrwywiadu AK w latach 1942–1943.

Życiorys

Karierę wojskową zaczynał w latach 1915–1917 jako członek Polskiej Organizacji Wojskowej a następnie od 1918 r., żołnierz Wojska Polskiego. Od 24 marca do 9 czerwca 1919 był słuchaczem Klasy „N” (klasa 9.) Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. 21 czerwca 1919 został mianowany podporucznikiem piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku[1].

Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, w której został trzykrotnie ranny. W 1921 r. został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W latach 1918–1924 był dowódcą kompanii, a następnie baonu w 22 pułku piechoty z Siedlec. W okresie od 1926 do 1928 w Wyższej Szkole Wojennej. Od 1928 oficer sztabu w 27 Dywizji Piechoty oraz referent Oddziału I Sztabu Głównego. W 1931 w Dowództwie Okręgu Korpusu nr VII w Poznaniu. W 1933 pełnił obowiązki dowódcy kompanii w 23 pułku piechoty. 27 czerwca 1935 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W 1936 został szefem sztabu 3 Dywizji Piechoty Legionów w Zamościu.

W czasie kampanii wrześniowej był szefem Oddziału III Sztabu Grupy Operacyjnej „Śląsk”. Po klęsce wrześniowej uczestniczył w tworzeniu pierwszych organizacji konspiracyjnych na terenie Lublina. W okresie od października 1939 do maja 1940 piastował stanowisko szefa sztabu Komendy Okręgu Lublin SZP-ZWZ. Na przełomie 1941–1942 piastował funkcję zastępcy Wacława Berki – szefa Oddziału II (wywiad i kontrwywiad) KG ZWZ. Na wiosnę 1942, przejął funkcję szefa Oddziału II i pełnił ją do początku grudnia 1943 r. W tym okresie uczestniczył między innymi w zdobyciu dokumentacji rakiet V-2 oraz opracował system informacyjny umożliwiający przekazywanie aliantom zachodnim informacji o zdarzeniach na froncie wschodnim. Był autorem tzw. „Testamentu Dzięcioła” czy też „Testamentu-Memoriału Drobika”, w którym zawarł swoje obawy co do niebezpieczeństwa, iż po wojnie może dojść do okupacji sowieckiej na terenie Polski i aktualna polityka Polskiego Państwa Podziemnego w stosunku do ZSRR powinna opierać się na szeregu daleko idących ustępstw w stosunku do Sowietów, a nawet ewentualnego oddania im Kresów w zamian za niepodległość. W czasie spotkania ze sztabem KG AK, gdzie płk Drobik miał wygłosić swój memoriał, doszło do dziwnego incydentu – pułkownik Drobik otruł się ampułką z cyjankiem potasu, jednak jego towarzyszom udało się wyratować niedoszłego samobójcę.

Płk Marian Drobik został aresztowany przez Gestapo w willi swojej siostry przy ulicy Ptasiej w Podkowie Leśnej w nocy z 9 na 10 grudnia 1943. Okoliczności aresztowania pozostają do dzisiaj niejasne. Po aresztowaniu prawdopodobnie został przewieziony do Berlina albo zamordowany w obozie koncentracyjnym. Istnieje teza, iż został zamordowany w ramach represji po powstaniu warszawskim razem z generałem Stefanem Grotem-Roweckim. Według jednej z hipotez Drobik został wydany Niemcom przez swojego zastępcę i odwróconego agenta gestapo kapitana Karola Trojanowskiego. Do udziału w rozpracowaniu płka Drobika przyznał się niemiecki agent Ludwik Kalkstein[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 72 z 3 lipca 1919 roku, poz. 2383.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 67.
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-29)].
  4. Dekret Wodza Naczelnego L. 2646 z 28 lutego 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 11 poz. 328)
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 29, Nr 2 z 11 listopada 1937. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  6. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 59)

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
Marian Drobik.jpg
Marian Drobik (1898-1944 ?), Colonel of Polish Army, Chief of Intelligence Departament of Armia Krajowa (Home Army), arrested by en:Gestapo, murdered in unknown circumstances