Mięsień strzałkowy długi

Mięsień strzałkowy długi u człowieka

Mięsień strzałkowy długi (łac. musculus fibularis sive peroneus longus) – mięsień grupy bocznej goleni.

Człowiek

Przyczep początkowy tego mięśnia składa się z dwóch części, pomiędzy którymi biegnie nerw strzałkowy wspólny. Część górna rozpoczyna się na kłykciu bocznym kości piszczelowej, torebce stawu piszczelowo-strzałkowego i głowy strzałki, natomiast część dolna ma początek na powięzi goleni, części tylnej i przedniej przegrody międzymięśniowej oraz powierzchni bocznej strzałki poniżej jej głowy. Mięsień kończy się w połowie goleni długim ścięgnem, które biegnie w bruździe na kostce bocznej strzałki wraz ze ścięgnem mięśnia strzałkowego krótkiego. Bruzda zamknięta zostaje w kanał przez troczek górny mięśni strzałkowych, który przytwierdza ścięgna do kostki. Dalej ścięgno przebiega na więzadle piętowo-strzałkowym i po bocznej stronie kości piętowej poniżej bloczka strzałkowego i ścięgna mięśnia strzałkowego krótkiego przykryty przez troczek dolny mięśni strzałkowych. Następnie przechodzi na boczną stronę kości sześciennej, przechodząc na jej powierzchnię dolną w bruździe mięśnia strzałkowego długiego przekształconej w kanał przez więzadło podeszwowe długie i pochewkę maziową podeszwową. Kończy się na guzowatości pierwszej kości śródstopia i kości klinowatej przyśrodkowej obok przyczepu ścięgna mięśnia piszczelowego przedniego^[1].

Mięsień strzałkowy długi zajmuje boczną część goleni, granicząc od przodu z mięśniem prostownikiem długim palców, od tyłu natomiast z mięśniem płaszczkowatym. W górnej części goleni leży na kości strzałkowej, w dolnej przykrywa część mięśnia strzałkowego krótkiego. Mięsień ten w górnej części kości strzałkowej przykrywa nerw strzałkowy wspólny, które oddaje tutaj swoje gałęzie końcowe^[1].

Mięsień ten jest zginaczem podeszwowym stopy, działając antagonistycznie do mięśnia piszczelowego przedniego. Ponadto jest najsilniejszym mięśniem nawracającym stopę, unosząc jej brzeg boczny, a obniżając przyśrodkowy i odwodząc stopę. Wzmacnia również łuk poprzeczny stopy. Przekształcenie tych mięśni w zginacze podeszwowe stopy związane jest z przyjęciem przez człowieka dwunożności^[1].

Unerwienie pochodzi od nerwu strzałkowego powierzchownego, a unaczynienie od tętnicy strzałkowej i tętnicy piszczelowej przedniej^[1].

Mięsień może zawierać dodatkową głowę pomiędzy mięśniami strzałkowymi (mięsień strzałkowy dodatkowy). Ścięgno mięśnia strzałkowego długiego czasami może oddawać drugie ścięgno do V kości śródstopia. W ścięgnie mogą też występować trzeszczki na poziomie kości sześciennej i piętowej^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka Tom I. Anatomia ogólna: kości, stawy i więzadła, mięśnie. Wyd. XI. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999, s. 896-898. ISBN 83-200-2375-0.