Jim Palmer

Jim Palmer

miotacz
Pełne imię i nazwisko	James Alvin Palmer
Pseudonim	Cakes
Data i miejsce urodzenia	15 października 1945 Nowy Jork
Debiut	17 kwietnia 1965
Ostatni występ	12 maja 1984
Statystyki
Win–loss record	268–152
ERA	2,86
Strikeouty	2212
Kariera klubowa
Lata Kluby 1965–1984 Baltimore Orioles
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia	1990
Głosów	92,6% (1. głosowanie)
Metoda elekcji	BBWAA

James Alvin Palmer (ur. 15 października 1945) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 19 sezonów w Major League Baseball.

Palmer podpisał kontrakt jako wolny agent z Baltimore Orioles w 1963^[1]. 17 kwietnia 1965 zaliczył debiut w MLB w meczu przeciwko Boston Red Sox^[1]. W tym samym roku Orioles pokonali w World Series Los Angeles Dodgers 4–0; Palmer wystąpił w meczu numer 2 rozegrał pełny mecz i zaliczył shutout^[2]. 13 sierpnia 1969 w spotkaniu z Oakland Athletics rozegrał no-hittera^[3].

W 1970 po raz pierwszy zagrał w All-Star Game i wystąpił w dwóch meczach World Series, w których Orioles pokonali Cincinnati Reds 4–1^[4]. W sezonie 1973 miał najlepszy wskaźnik ERA (2,40), zaliczył 22 wygrane (3. wynik w lidze) i po raz pierwszy otrzymał nagrodę Cy Young Award dla najlepszego miotacza w American League^[1]. W 1975 zwyciężył w MLB w klasyfikacji zwycięstw, zaliczył najwięcej shutoutów (10) i miał najlepszy wskaźnik ERA 2,09^[1]. W latach 1976–1977 zaliczył najwięcej zwycięstw i rozegrał najwięcej inningów; w 1976 po raz trzeci został nagrodzony Cy Young Award jako pierwszy zawodnik w American League^[1][5].

W 1983 zwyciężył w World Series po raz trzeci i jednocześnie stał się jedynym miotaczem w historii MLB, który zdobywał mistrzostwo w trzech różnych dekadach^[5]. Po raz ostatni zagrał 12 maja 1984^[1]. W późniejszym okresie był między innymi komentatorem dla stacji ABC, od 1989 jest sprawozdawcą meczów Orioles w lokalnej stacji telewizyjnej^[5][6]. W 1990 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame^[7].

Przypisy