Magnus III Bosy

Magnus III Bosy
król Norwegii (do 1094 razem z kuzynem Haakonem Magnussonem)
Okres	od 1093 do 1103
Poprzednik	Olaf III Pokojowy
Następca	Sigurd I Krzyżowiec, Eystein I i Olaf Magnusson
król Królestwa Wyspy Man i Wysp
Okres	od 1099 do 1103
Dane biograficzne
Dynastia	Ynglingowie
Data urodzenia	ok. 1070
Data śmierci	24 sierpnia 1103
Ojciec	Olaf III Pokojowy
Żona	Małgorzata Fredkulla
Dzieci	nieślubne: Sigurd I Krzyżowiec, Eystein I, Harald IV Gille, Olaf

Magnus III Bosy norw. Magnus Berføtt Olavsson, (ur. ok. 1070, zm. 24 sierpnia 1103) – król Norwegii w latach 1093-1103 z dynastii Yngling, oraz władca królestwa Mann i Wysp w latach 1099-1102.

Urodzony ok. 1070, pozamałżeński, jedyny syn króla Norwegii Olafa III zwanego Pokojowym (panował 1069-1093) i nieznanej z imienia matki (prawowitą żoną Olafa III była Ingrida, ks. duńska, córka króla Danii Swena II Estrydsena, założyciela rodu Estridsenów na tronie duńskim, zmarłego między 1074 a 1076).

Po śmierci ojca w 1093 Magnus i jego stryjeczny brat Haakon Toresfostre (syn króla Magnusa II Haraldssona, brata Olafa III) wspólnie objęli władzę w królestwie Norwegii, ale już po kilku miesiącach doszło między nimi do walk o władzę. Po nagłej śmierci Haakona w 1094, król Magnus III objął samodzielne rządy. W 1095 wybuchł bunt uciskanego chłopstwa. Po pokonaniu chłopów król rozpoczął walki z Danią i Szwecją o obszary przygraniczne, a w 1098 rozpoczął ekspansję na Wyspy Brytyjskie, gdzie podbił Orkady (w 1098 jego syn Sigurd Jorsalfare został jarlem Orkadów), Hebrydy i wyspę Man, w 1099 Magnus przyjął tytuł króla Królestwa Wyspy Man i Wysp (w skład tego królestwa wchodziły wyspa Man, Orkady, Hebrydy i Szetlandy). W 1101 zawarł pokój z królem Szwecji Inge I Starszym i królem Danii Erykiem I Ejegode. Rok później Magnus ponownie wyprawił się na Wyspy, gdzie najechał na Irlandię, zdobył Dublin oraz Ulster. W 1103 król Magnus III podjął próbę podbicia całej Irlandii, jednak w tym samym roku zginął w bitwie pod Downpatrick (24 sierpnia 1103), w północnej Irlandii.

Żoną Magnusa III była poślubiona w 1101 Małgorzata Fredkulla, księżniczka szwedzka (zm. po 1161), córka króla Szwecji Inge I Starszego z rodu Stenkila (zm. po 1112), jednak wszystkie dzieci Magnusa III pochodziły ze związków pozamałżeńskich (min. Sigurd I Jorsalfare, Eystein I, Harald IV Gille). Po śmierci Magnusa III Małgorzata wyszła za mąż za króla Danii Nielsa Starego. Następcą Magnusa III na tronie Norwegii został jego syn Sigurd I Jorsalfare (Sigurd I Krzyżowiec).

Bibliografia

• MałgorzataM. Hertmanowicz-Brzoza MałgorzataM., KamilK. Stepan KamilK., Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, s. 446, ISBN 83-7435-077-6 .
• Genealogia (ang.)

Władcy Norwegii Władcy legendarni Ynglingowie Halfdan I Biały (640–700) Eystein Halfdansson (700–730) Halfdan II Łagodny (730–784) Gudrød Myśliwy (784–821) Olaf (821–840) Halfdan III Czarny (840–860) Królestwo Norwegii Ynglingowie Harald I Pięknowłosy (872–930) Eryk I Krwawy Topór (930–935) Haakon I Dobry (935–961) Harald II Szara Opończa (961–976) Skjoldungowie Harald Sinozęby (961–987) Swen Widłobrody (987–995) Haakon Sigurdsson (970/975–995) Ynglingowie Olaf I Tryggvason (995–1000) Skjoldungowie Swen Widłobrody (1000–1014) Eryk z Lade (1000–1015) Swen z Lade (1000–1015) Ynglingowie Olaf II Haraldsson (1015–1028) Skjoldungowie Knut Wielki (1028–1035) Haakon Eiriksson (regent 1028–1029/1030) Swen Knutsson (1030–1035) Ælgifu (regentka 1030–1035) Ynglingowie Magnus I Dobry (1035–1047) Ród króla Haralda Harald III Srogi (1045–1066) Magnus II Haraldsson (1066–1069) Olaf III Pokojowy (1067–1093) Haakon Magnusson (1093–1094) Magnus III Bosy (1093–1103) Olaf Magnusson (1103–1115) Eystein I Magnusson (1103–1123) Sigurd I Krzyżowiec (1103–1130) Magnus IV Ślepy (1130–1135) Harald IV Gille (1130–1136) Sigurd II Gęba (1136–1155) Inge I Garbaty (1136–1161) Eystein II (1142–1157) Magnus Haraldsson (1142–1145) Haakon II Barczysty (1157–1162) Magnus V (1161–1184) Ród króla Sverrego Sverre Sigurdsson (1184–1202) Haakon III (1202–1204) Guttorm Sigurdsson (1204) Inge II Baardsson (1204–1217) Haakon IV Stary (1217–1263) Haakon Haakonsson Młody (1240–1257) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319) Folkungowie Magnus VII Eriksson (1319–1343/1355) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387) Unia kalmarska Estrydsenidzi Małgorzata (1387–1412) Gryfici Eryk III Pomorski (1396–1442) Wittelsbachowie Krzysztof Bawarski (1442–1448) Dynastia Bonde Karol I Knutsson Bonde (1449–1450) Oldenburgowie Chrystian I (1450–1481) Bezkrólewie (1481–1483) Jan (1483–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) Olav Engelbrektsson (regent 1533–1536) Królestwo Danii i Norwegii Oldenburgowie Chrystian III (1534/1536–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1784) Fryderyk VI (1784–1814) Królestwo Norwegii Oldenburgowie Christian Frederik (regent 1814) Christian Frederik (1814) Unia szwedzko- norweska Oldenburgowie Karol II (1814–1818) Bernadotte Karol III Jan (1818–1844) Oskar I (1844–1859) Karol IV (1859–1872) Oskar II (1872–1905) Królestwo Norwegii Oldenburgowie Haakon VII (1905–1957) Olaf V (1957–1991) Harald V (od 1991)