Fritz Sauckel

Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Fritz Sauckel

Fritz Sauckel w 1937
SS-Obergruppenführer
Data i miejsce urodzenia	27 października 1894 Haßfurt
Data i miejsce śmierci	16 października 1946 Norymberga
Przebieg służby
Lata służby	1934–1945
Formacja	Schutzstaffel
Stanowiska	Generalbevollmächtigter für den Arbeitseinsatz

Ernst Fritz (Friedrich) Christoph Sauckel (ur. 27 października 1894, zm. 16 października 1946 w Norymberdze) – zbrodniarz wojenny, był pełnomocnikiem do spraw zatrudnienia (w tym przypadku pracowników przymusowych) od 21 marca 1942 do końca II wojny światowej oraz SS-Obergruppenführerem.

Urodził się w Haßfurt-am-Main koło Bambergu. Był dzieckiem listonosza i krawcowej, uczył się w miejscowej szkole, ale z powodu choroby matki zakończył naukę wcześnie. Kiedy miał 15 lat dołączył do floty handlowej Norwegii i Szwecji. Podróżował po świecie; kiedy wybuchła I wojna światowa był akurat w drodze do Australii. Został internowany i trafił do Francji (1914-1919).

Po powrocie do Niemiec założył fabrykę w Schweinfurcie. Studiował inżynierię w Ilmenau od 1922 do 1923. W 1923 wstąpił do NSDAP (otrzymał numer 1395), również w tym samym roku ożenił się. Sauckel został mianowany gauleiterem Turyngii (1927), a 6 lat później namiestnikiem Rzeszy w tym kraju. W 1934 otrzymał honorowy stopień Obergruppenführera (generała) w SA i SS.

W czasie II wojny światowej zajmował się sprawami zatrudnienia, 21 marca 1942 objął urząd „Generalnego Pełnomocnika do spraw wykorzystania siły roboczej” (Generalbevollmächtigter für den Arbeitseinsatz) - głównie za sprawą rekomendacji przez Alberta Speera u Hitlera. Jego zadaniem było kontrolowanie napływu robotników przymusowych (głównie ze wschodu).

Stanął przed Trybunałem w Norymberdze; został uznany za winnego - zarzucono mu zbrodnie przeciw ludzkości. Ponadto jako gauleiter Turyngii posiadał najwyższą władzę polityczną i cywilną w tym okręgu, a co za tym idzie, był bezpośrednio odpowiedzialny za deportację do obozów koncentracyjnych ludności żydowskiej, zamieszkującej tamte tereny. Został powieszony w 1946. Jego ostatnie słowa to: Ich sterbe unschuldig, mein Urteil ist ungerecht. Gott beschütze Deutschland! („Umieram niewinny, mój wyrok jest niesprawiedliwy. Boże chroń Niemcy!”)