Mitsubishi GTO

Mitsubishi GTO

Mitsubishi 3000GT
Inne nazwy	Mitsubishi 3000GT
Producent	Mitsubishi
Okres produkcji	1990–2001 (Mitsubishi GTO) 1991–1996 (Dodge Stealth)
Miejsce produkcji	Japonia, Nagoja
Poprzednik	Mitsubishi Starion
Dane techniczne
Segment	G / GT
Typy nadwozia	2-drzwiowe coupé 2-drzwiowy kabriolet ('95–'96)
Silniki	6G72 3,0 l V6   • SOHC 12v   • DOHC 24v   • DOHC 24v twin-turbo
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna 5-biegowa manualna 6-biegowa manualna ('94–'01)
Napęd	przedni / AWD
Długość	4600 mm
Szerokość	1840 mm
Wysokość	1285 mm
Rozstaw osi	2470 mm
Masa własna	1400 – 1710 kg
Zbiornik paliwa	75 l
Liczba miejsc	2 + 2
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Dodge Stealth
Konkurencja	Mazda RX-7 Nissan 300ZX Nissan Skyline GT-R Toyota Supra Subaru SVX

1992 Dodge Stealth

Spoiler Active Aero w 3000GT VR-4 rocznik '92. Był montowany opcjonalnie w dwóch pierwszych generacjach modelu, w trzeciej zaprzestano jego montażu.

Mitsubishi GTO – sportowy grand tourer produkowany przez japoński koncern Mitsubishi w latach 1990 – 2001. Bardziej popularna jest nazwa wersji eksportowej – 3000GT. Samochód ten z niewielkimi zmianami w latach 1991 – 1996 sprzedawany był także na terenie Ameryki Północnej poprzez salony Chryslera pod nazwą Dodge Stealth. Nazwa GTO pochodzi od innego samochodu Mitsubishi, Galanta GTO, dwudrzwiowego hardtop coupé sprzedawanego na początku lat 70., stylizowanego na ówczesne amerykańskie muscle cars, wyposażonego w czterocylindrowe silniki rzędowe z napędem na tylną oś.

Po pomyślnej prezentacji prototypu Mitsubishi HSX na 1989 Tokyo Motor Show^[1], Mitsubishi opracowało nowy model GTO, zaawansowane techniczne sportowe coupe, mające na celu rywalizację z samochodami takimi jak Mazda RX-7, Nissan 300ZX, Skyline GT-R i Toyota Supra. Po raz kolejny Mitsubishi użyło nazwy GTO dla swojego modelu, a samochód produkowany był przez ponad dekadę. Poza ojczystą Japonią samochód sprzedawany był pod nazwą 3000GT, głównie z powodu samochodów Ferrari 250 GTO i Pontiac GTO, które miały w nazwie człon GTO i nie kojarzyły się z japońską marką. Niezależnie od nazwy wszystkie wersje GTO produkowane były w tej samej fabryce Mitsubishi znajdującej się w Nagoi^[2].

Planowano, aby Dodge Stealth był samochodem bezpieczeństwa w odbywających się w 1991 wyścigach Indianapolis 500. Jednakże propozycja ta nie spodobała się United Auto Workers (UAW), stwierdzono że japoński samochód nie powinien zdobyć tego miejsca, przez co ostatecznie wybrano na nie prototypową wersję Dodge Vipera^[3].

1990–1993

W pierwszej generacji GTO Mitsubishi zastosowało wiele innowacyjnych technologii które miały polepszyć właściwości techniczne pojazdu, wśród nich znalazły się: napęd AWD, zmodyfikowany układ kierowniczy, system aktywnej aerodynamiki nadwozia w skład którego wchodziły samoregulujące się przednie i tylne spoilery, regulowany układ wydechowy i elektronicznie kontrolowany system zawieszenia (ECS).

1994–1996

Drugą generację modelu można łatwo rozpoznać poprzez nowy kształt przednich zderzaków oraz mniejszych, okrągłych lampach przeciwmgłowych. Możliwy był montaż kół o większych rozmiarach, zmodyfikowano boczne wloty powietrze (które stały się atrapami) oraz tylny zderzak. Zmieniono również wystrój wnętrza, samochód posiadał teraz na wyposażeniu podwójne poduszki powietrzne oraz ulepszony system klimatyzacji. Wszystkie silniki zmodyfikowano tak, że osiągają nieznacznie większy moment obrotowy. Wersja VR-4 otrzymała dodatkowo 6-biegową manualna skrzynię biegów Getrag.

Wraz ze wzrostem ceny modelu zaprzestano montażu dodatkowego wyposażenia. Regulowany układ wydechowy zniknął wraz z rokiem 1994, system ECS w 1995, natomiast system aktywnej aerodynamiki nadwozia w 1996. W 1996 Chrysler zakończył sprzedaż modelu Dodge Stealth, nadal dostępne pozostają wersje Mitsubishi.

W latach 1995 - 96 w modelach 3000GT SL i VR-4 sprzedawanych na rynku amerykańskim dostępna była opcja zdejmowanego dachu. Samochody były modyfikowane przez firmę ASC z Kalifornii, dach mógł być zdejmowany lub zakładany za jednym przyciśnięciem guzika. Był to pierwszy tego rodzaju samochód sprzedawany na terenie Stanów Zjednoczonych od czasu Forda Skylinera z lat 1957-59, produkcję 3000GT w tej wersji zawieszono jednak po dwóch latach z powodu niskiego poziomu sprzedaży (1618 sztuk).

1997–2001

Silnik SOHC 12V, dostępny wcześniej tylko w bazowej wersji modelu Stealth, został dodany do palety silników Mitsubishi po tym, gdy produkcja Dodge została zakończona. Spadek sprzedaży sportowych samochodów na amerykańskim rynku doprowadził do zaniechania planowanego na 1997 rok facelifting modelu, zamiast tego wprowadzano drobniejsze zmiany stylistyczne jak nowe przednie zderzaki. W 1999 roku 3000GT przeszedł bardziej znaczące zmiany na zewnątrz: nowe przednie zderzaki oraz lampy, kierunkowskazy, wykończenie tylnej części nadwozia oraz charakterystyczne dla wersji 1999 VR4, wielkie tylne skrzydło które odróżniało ją od pozostałych dostępnych wariantów modelu. Produkcja na rynku japońskim została zakończona w roku 2000, ostatnie dwie sztuki modelu sprzedano w następnym roku^[4].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• GTO press release, Mitsubishi-motors.com, 25 sierpnia 1998 (jap.)