TGV Sud-Est

TGV 23000
TGV 33000

Kraj produkcji	Francja
Producent	Alsthom
Lata budowy	1988–1992
Układ wagonów	s+s+d+d+d+d+d+d+s+s
Wymiary
Masa służbowa	TGV 23000: 385 t TGV 33000: 390 t
Długość	200,2 m
Napęd
Typ silników	Silniki szeregowe prądu stałego
Liczba silników	12
Napięcie zasilania	Prąd stały 1,5 kV Prąd przemienny 25 kV – 50 Hz Prąd przemienny 15 kV – 16,67 Hz (tylko TGV 33000)
Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła	3100 kW (przy 1,5 kV) 6450 kW (przy 25 kV)
Prędkość konstrukcyjna	270 km/h 300 km/h
Maksymalna prędkość eksploatacyjna	270 km/h 300 km/h
Parametry użytkowe
Liczba miejsc siedzących	Pierwsza klasa: 110 lub 69 Druga klasa: 240 lub 276
Portal Transport szynowy

TGV Sud-Est – francuski elektryczny zespół trakcyjny należący do rodziny pociągów TGV. W nomenklaturze SNCF pociągi te są oznaczone jako klasa TGV 23000 (wersje 2-systemowe) oraz TGV 33000 (wersje 3-systemowe). Jest to pierwsza generacja pociągów TGV, zbudowanych przez przedsiębiorstwo Alsthom w latach 1978–1985.

W eksploatacji pozostaje 109 pociągów o numerach 1–98 i 100–102, 110–118. Większość składów poddano modernizacji, zwiększając prędkość maksymalną do 300 km/h.

Pierwsze pociągi TGV Sud-Est zbudowano jako prototypy w 1978 roku. Skonstruowano dwie jednostki tego typu, nazwane „Patrick” i „Sophie”, które przez trzy lata przechodziły różnorakie testy przed uruchomieniem seryjnej produkcji. Projektantem zarówno wyglądu, jak i malowania pociągu był Jack Cooper. Pociągi TGV Sud-Est składają się z dwóch głowic napędowych, między które włączono 8 wagonów zawieszonych na wspólnych wózkach. Pociąg napędza 12 silników szeregowych prądu stałego. Zestawy kołowe wagonów wyposażone są w hamulce tarczowe, podczas gdy w głowicach napędowych zastosowano tradycyjne hamulce klockowe ze względu na konieczność ograniczenia nacisków na oś. Pociągi zasilane są napięciem stałym 1,5 kV lub przemiennym 25 kV. W roku 1984 dostarczono pierwsze pociągi 3-systemowe, przystosowane do zasilania napięciem przemiennym 15 kV, przeznaczone do obsługi połączeń ze Szwajcarią.

Wystrój wnętrza był pierwotnie raczej ubogi, a zagęszczenie foteli jest dość duże, pozostawiając pasażerom niewiele miejsca na nogi. Pociągi miały w założeniach kursować jedynie między Paryżem i Lyonem, a zatem czas podróży rzędu 2 godzin nie wymagał zapewnienia szczególnie wyszukanego komfortu. Tym niemniej wagony są wyposażone w klimatyzację. Pewna ilość pociągów składała się wyłącznie z wagonów pierwszej klasy, w założeniu przeznaczone one były dla podróżujących w interesach, gotowych zapłacić więcej za większy komfort.

Ze względu na coraz dłuższe czasy podróży pociągami TGV, pociągi zostały zmodernizowane w latach 1986–1990. Wszystkie składy uzyskały zawieszenia pneumatyczne, podobne do zastosowanych we wchodzących właśnie do służby TGV Atlantique. W latach 1987–1996 dokonano również modernizacji wnętrz.

Począwszy od roku 1996 rozpoczęto zmianę malowania pociągów. Oryginalny pomarańczowy kolor TGV Sud-Est ustąpił miejsca szaro-niebieskiemu malowaniu, charakterystycznego dla pozostałych pociągów TGV. Pociągi 3-systemowe uzyskały z kolei specjalne malowanie, charakterystyczne dla Ligne de Coeur, którą obsługują. Ostatnie pociągi w oryginalnym malowaniu przetrwały do roku 2001.