Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”

Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”

Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Data założenia	26 czerwca 1838[1]
Data likwidacji	22 sierpnia 1939[2]
Położenie na mapie Katowic Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”
Położenie na mapie województwa śląskiego Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy”
50°16′30,3″N 19°05′33,7″E/50,275083 19,092694

Kopalnia Węgla Kamiennego „Szczęście Luizy” (do 1922 roku Louisensglück^[3]) – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego w pobliżu osady Borki^[4] w Roździeniu^[5], będącym obecnie częścią jednostki pomocniczej Szopienice-Burowiec w Katowicach.

Eksploatację węgla kamiennego w kopalni rozpoczęto na polu górniczym nadanym 26 czerwca 1838 roku pod nazwą Louisensglück. Eksploatowała również pole górnicze Guter Traugott (nadanie 26 kwietnia 1839 roku)^[5]. Należała początkowo do mistrza murarskiego z Dębu Józefa Heintzego^[3], sztychmistrza Traugotta Krauta i wdowy po aptekarzu z Mysłowic, Henrietty Fengler. W 1873 roku wydobyto w niej 232 861 ton węgla kamiennego, a od 1874 zakład eksploatował również pole górnicze Neue Louisensglück. Kopalnia była eksploatowana z przerwami i przy zmieniających się właścicielach gwarectwa do 1894 roku, kiedy to została zatopiona^[5].

W 1922 roku gwarectwo i nieczynna kopalnia zmieniły nazwę na polskie tłumaczenie niemieckiej, czyli Szczęście Luizy^[3]. Dziesięć lat później, w 1932 roku powstała spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o nazwie Szczęście Luizy^[4]. Eksploatację w kopalni wznowiono rok później, w 1933 roku. Początkowo zakład prowadziła spółka dzierżawiąca prawo wydobywania węgla od gwarectwa (właścicieli), a w 1938 roku większość udziałów gwarectwa nabył większościowy udziałowiec spółki – Chil Rechnic, prowadzący kilka niewielkich kopalni. W tym czasie wydobywano w niej ok. 40 tysięcy ton węgla rocznie (41 131 t w 1938 roku). W latach 1937–1938 kopalnia występowała przejściowo pod nazwą Jadwiga. 22 sierpnia 1939 roku, na skutek awarii głównej pompy, kopalnia została zatopiona. Eksploatacji w kopalni już nie wznowiono^[5].

Dawne tereny kopalni zajmuje obecnie zakład produkcji ekogroszku przy ul. Korczaka 76c^[4][6].

Przypisy