SM UB-41

SM UB-41
Ilustracja
SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku
TypUB II
Historia
StoczniaBlohm & Voss, Hamburg (Werk 265)
Początek budowy22 lipca 1915
Wodowanie6 maja 1916
 Kaiserliche Marine
Wejście do służby25 sierpnia 1916
Wycofanie ze służby5 października 1917
Los okrętuzatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
263 ton
287 ton
Długość36,13 metra
Szerokość3,2 metra
Zanurzenie3,7 metra
Zanurzenie testowe50 metra
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
2 x silnik Diesla (284 KM), 2 x silnik elektryczny (180 KM)
2 wały napędowy, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
9,15 węzła
5,81 węzła
Zasięg8150 Mm @ 5 węzłów (pow.)
45 Mm @ 4 węzłów (zan.)
Uzbrojenie
4 torpedy, potem 6, działo 5 cm SK L/40
Wyrzutnie torpedowe2 x 500 mm (dziób)
Załoga23 osób

SM UB-41 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni Blohm & Voss (Werk 265) w Hamburgu w roku 1916. Zwodowany 6 maja 1916 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 25 sierpnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-41[a] odbył 13 patroli, w czasie których zatopił 8 statków o łącznej pojemności 8387 BRT, uszkodził 2 o łącznej pojemności 641 BRT oraz zajął jeden jako pryz o wyporności 259 ton[1]. Służbę rozpoczął w Flotylli II (U-boote des Marinekorps U-Flotille II)[2].

Budowa

Okręt SM UB-41 był dwudziestym pierwszym z typu UB II, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metra, wyporności w zanurzeniu 263 ton, zasięgu 8150 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[3]. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma[4].

Służba

25 sierpnia 1916 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany porucznik marynarki (niem. Oberleutnant zur See) Friedrich Karl Sichart von Sichartshofen[5]. Na stanowisku okrętu pozostawał do 20 marca 1917 roku. W czasie jego służby UB-41 odniósł dwa zwycięstwa. 21 listopada 1916 roku w okolicach Blyth okręt zatrzymał i zajął jako pryz norweską jednostkę „Thyholmen” o pojemności 259 BRT. Zbudowany w 1913 roku czteromasztowy szkuner płynął z ładunkiem szalunków górniczych z Holmestrand do West Hartlepool [6]. 18 stycznia 1917 roku na pozycji (56°21′N 0°21′E/56,350000 0,350000) UB-41 uszkodził brytyjski trawler „Cetus” o pojemności 139 BRT[7]. 21 marca 1917 roku dowódcą okrętu został porucznik Günther Krause[8]. 19 kwietnia 1917 roku około 2,5 mili na północny wschód od Whitby UB-41 zatopił pierwszy statek. Był to norweski parowiec „Ellida” o pojemności 1124 BRT. Ten zbudowany w 1901 roku statek płynął pod balastem z Caen do Tyne[9]. 22 maja 1917 roku także w rejonie Whitby na pozycji (54°30′N 0°29′E/54,500000 0,483333) dowodzony przez Krausego okręt zatopił największą w swojej historii jednostkę przeciwnika. Był to zbudowany w 1889 roku brytyjski statek parowy „Lanthorn” o pojemności 2299 BRT[10][11]. Następnego dnia 2 mile na wschód od Seaham UB-41 zaatakował norweski parowiec „Monarch” o pojemności 1318 BRT. Statek został zbudowany w stoczni Wigham Richardson w Newcastle w 1878 roku i przewoził pak węglowy z portu Tees (obecnie Middlesbrough) do Saint-Nazaire. W czasie ataku śmierć poniosło 10 członków załogi[12].

W czerwcu 1917 roku okręt odbywał patrol u wybrzeży Szkocji. 12 czerwca na pozycji (57°05′N 1°55′E/57,083333 1,916667) zatrzymał i zatopił brytyjski kuter żaglowy „Alwyn” o pojemności 73 BRT. Następnego dnia 4 mile na południowy wschód od Cove Bay zatopił niewielki brytyjski parowiec „Silverburn” o pojemności 284 BRT[13]. 14 czerwca UB-41 storpedował i zatopił duński statek „Angantyr” o pojemności 1359 BRT[14]. 8 września 1917 roku 4 mile na południowy wschód od Whitby UB-41 storpedował brytyjski statek „Harrow” o pojemności 1777 BRT. Pochodzący z 1900 roku statek płynął z Granton (obecnie przedmieście Edynburga) do Londynu z ładunkiem węgla. W czasie ataku zginęło 2 członków załogi[15].

13 września 1917 roku okręt został skierowany do służby w V Flotylli (U-boote des Marinekorps U-Flotille V)[2].)[2]. Wtedy też nastąpiła zmiana na stanowisku dowódcy jednostki, jej nowym dowódcą został porucznik Max Ploen[16].

Na początku października okręt patrolował wschodnie wybrzeże hrabstwa North Yorkshire. 3 października 5 mil od Scarborough storpedował brytyjski parowiec „Clydebrae” o pojemności 502 BRT, płynący z Calais do Middlesbrough[17]. Statek nie został zatopiony, ale w wyniku ataku śmierć poniosło 5 członków załogi. 5 października 1917 roku na północ od Scarborough UB-41 wszedł na minę. Wszyscy członkowie załogi zginęli[2]. Ich symboliczny grób znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[18].

Uwagi

  1. ↑ SM - Seiner Majestät.

Przypisy

  1. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit by UB 41 (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  2. ↑ a b c d Helgason, Guðmundur: WWI U-boats UB 41 (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  3. ↑ R. Gardiner, Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
  4. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  5. ↑ Friedrich Karl Sichart von Sichartshofen, Oberleutnant zur See (Crew 4/06) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  6. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Thyholmen (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  7. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Cetus (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  8. ↑ Günther Krause, Oberleutnant zur See (Crew 4/06) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  9. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Ellida (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  10. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Lanthorn (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  11. ↑ SS Lanthorn [+1917] (ang.). www.wrecksite.eu. [dostęp 2016-12-09].
  12. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Monarch (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-10].
  13. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Silverburn (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-10].
  14. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Angantyr (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-10].
  15. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Harrow (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-10].
  16. ↑ Max Ploen, Oberleutnant zur See (Crew 4/09) (ang.). W: The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-09].
  17. ↑ Helgason, Guðmundur: Ships hit during WWI - Clydebrae (ang.). W: WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-12-10].
  18. ↑ Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: Typ UB II, Mittelklasse-Küsten-Boot, V. Flottille, UB 41 lief auf eine deutsche U-Boot-Mine auf (Intern. Subm.Doc.Center) (niem.). Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-06].

Bibliografia

  • Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
Okręty podwodne typu UB II
Kaiserliche Marine
K.u.K. Kriegsmarine

Media użyte na tej stronie

SM UB 45.jpg
UB 45 der kaiserlichen Marine. Das Boot sank am 6. November 1916 bei Varna (43° 12′ N, 28° 9′ O43.228.15) durch Zusammenstoß mit einer Mine (15 Tote, 5 Überlebende). Das Wrack wurde nach seiner Entdeckung 1936 gehoben und die Überreste der Besatzung in Varna am 26. Februar 1936 feierlich bestattet.
War Ensign of Germany (1903–1919).svg
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.