Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku

Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	wybory prezydenckie
Data przeprowadzenia	2 listopada 1920 (głosowanie powszechne)
Podstawa prawna	Konstytucja Stanów Zjednoczonych
Głosowanie
Wyniki wyborów prezydenckich (% głosów elektorskich): Harding 76,1% Cox 23,9%
Wyniki wyborów wiceprezydenckich (% głosów elektorskich): Coolidge 76,1% Roosevelt 23,9%
Frekwencja: 49,2%
poprzednie: 1916 następne: 1924

Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1920 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku – trzydzieste czwarte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Warrena Hardinga, a wiceprezydentem został Calvin Coolidge.

Kampania wyborcza

Krótko po zakończeniu I wojny światowej, w Stanach Zjednoczonych miały miejsce liczne strajki i protesty^[1]. Nastroje społeczne były negatywne ze względu na powojenną recesję gospodarczą i rosnące koszty utrzymania^[2]. Były one podsycane także przez anarchistów, którzy organizowali zamachy^[3]. Z tych powodów, Partia Republikańska starała się wyłonić konserwatywnego i dającego się sterować kandydata na prezydenta^[2]. Na konwencji, odbywającej się w dniach 8-12 czerwca 1920 w Chicago początkowo było dwóch liczących się kandydatów: Leonard Wood i Frank Lowden^[4]. Żaden z nich nie mógł zdobyć wymaganej większości, dlatego w dziesiątym głosowaniu kompromisowo nominowano Warrena Hardinga^[5]. Kandydatem na wiceprezydenta został Calvin Coolidge, który rok wcześniej stłumił strajki w Bostonie^[2]. Delegaci podzielonej Partii Demokratycznej wybrali swoim kandydatem progresywistę Jamesa Coxa, a na wiceprezydenta – Franklina Delano Roosevelta^[2]. Nominację Partii Prohibicji uzyskał Aaron Watkins, a Socjalistycznej Partii Ameryki – Eugene Debs^[6]. Farmer–Labor Party wysunęła kandydaturę Parleya Christensena^[6]. Kampania Coxa była oparta na kontynuacji polityki Woodrowa Wilsona w sprawie przynależności Stanów Zjednoczonych do Ligi Narodów^[5]. Republikanie byli w większości przeciwni Lidze, jednak sam Harding składał sprzeczne deklaracje w tej sprawie^[5]. Nie uczestniczył jednak aktywnie w kampanii, ograniczając się do czytanych wystąpień w swoim domu^[5].

Kandydaci

Partia Demokratyczna

• 

  James Cox
• 

  F.D. Roosevelt

Partia Prohibicji

• 

  Aaron Watkins

Partia Republikańska

• 

  Warren Harding
• 

  Calvin Coolidge

Socjalistyczna Partia Ameryki

• 

  Eugene Debs

Wyniki głosowania

Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1920^[6]. Harding uzyskał 60,3% poparcia, wobec 34,1% dla Coxa, 3,4% dla Eugene’a Debsa, 1% dla Parleya Christensena i 0,7% dla Aarona Watkinsa^[6]. Ponadto, około 110 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów^[6]. Frekwencja wyniosła 49,2%^[7]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Harding uzyskał 404 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów^[8]. Na Coxa zagłosowało 127 elektorów^[8]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Coolidge, uzyskując 404 głosy, wobec 127 dla Roosevelta^[8].

Warren Harding został zaprzysiężony 4 marca 1921 roku^[9].

Przypisy

Bibliografia

• Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.)
• Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 4. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.)
• Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.)