Cmentarz wojenny nr 155 – Lichwin-Stadniczówka

Cmentarz wojenny nr 155
Lichwin-Stadniczówka

Państwo	Polska
Miejscowość	Chojnik
Typ cmentarza	wojenny
Stan cmentarza	nieczynny
Powierzchnia cmentarza	539 m²
Liczba pochówków	148
Liczba grobów	20+45
Data otwarcia	1915
Architekt	Heinrich Scholz
Położenie na mapie gminy Gromnik Cmentarz wojenny nr 155 Lichwin-Stadniczówka
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Cmentarz wojenny nr 155 Lichwin-Stadniczówka
Położenie na mapie województwa małopolskiego Cmentarz wojenny nr 155 Lichwin-Stadniczówka
Położenie na mapie powiatu tarnowskiego Cmentarz wojenny nr 155 Lichwin-Stadniczówka
49°52′09,5″N 20°57′47,0″E/49,869306 20,963056

Cmentarz wojenny nr 155 – Lichwin-Stadniczówka – austriacki cmentarz z I wojny światowej znajdujący się we wsi Chojnik w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Gromnik. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W VII okręgu tarnowskim cmentarzy tych jest 63^[1].

Oryginalny krzyż po oczyszczeniu

Lokalizacja

Znajduje się w północnej części wsi Chojnik, opodal przysiółka Stadniczówka należącego do miejscowości Lichwin. Zlokalizowany jest w lesie i jest trudny do odszukania, gdyż znajduje się z dala od dróg i nie prowadzi do niego żaden znakowany szlak turystyczny. Dotrzeć w jego pobliże można wąską drogą asfaltową wychodzącą z Chojnika naprzeciwko przystanku PKP^[2].

Dzieje cmentarza

Zaprojektowany został prawdopodobnie przez Heinricha Scholza. W 2005 r. był najbardziej zniszczonym z wszystkich 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy I wojny światowej. W całości zarośnięty był krzewami, samosiewkami drzew i kolczastymi jeżynami, przez które trudno było się przedrzeć. Z ogrodzenia ani bramy wejściowej nie zostało żadnego śladu. Całkowicie uległ zniszczeniu również centralny pomnik, którym były 3 drewniane krzyże. Zachowały się jednak w komplecie oryginalne krzyże z betonowymi cokołami. W większości były wywrócone, pokryte warstwą ziemi, próchnicy i mchów oraz skorodowane, ale na niektórych z nich zachowały się jeszcze czytelne tabliczki z nazwiskami poległych^[3].

Odnowienia cmentarza dokonali członkowie Stowarzyszenia Aktywnej Ochrony Cmentarzy z I Wojny Światowej w Galicji. Uzyskali od lokalnych władz zgodę na renowację i w październiku 2005 r. przystąpili do pracy. Oczyścili teren z zadrzewień, wyrównali go, na podstawie archiwalnej dokumentacji wyznaczyli granice cmentarza i ustawili zachowane krzyże zgodnie z zachowanym planem cmentarza. Po czyszczeniu krzyżów drucianymi szczotkami okazało się, że zachowały się w całkiem dobrym stanie. 1 listopada 2005 r. po raz pierwszy po długim okresie zapomnienia na cmentarzu tym młodzież szkolna zapaliła znicze^[3].

Polegli

W 20 grobach zbiorowych i 45 pojedynczych pochowano 148 żołnierzy, w tym 17 żołnierzy austro-węgierskich i 131 żołnierzy rosyjskich. Niektórzy polegli w dniach 28–30 grudnia 1914 r, większość 2 maja 1915 r^[1]. Zidentyfikowano tylko 13 żołnierzy. Znani z nazwiska żołnierze austro-węgierscy walczyli w II Pułku Strzelców Cesarskich oraz 31. pułku piechoty landszturmu. Żołnierze rosyjscy walczyli w 129. pułku kijowskim, 147. samarskim, 179. ust’-dźwińskim i 176. perewołczyńskim^[3].

Przypisy