Maria Skibniewska
Data i miejsce urodzenia | 3 maja 1904 Warszawa |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 października 1984 Warszawa |
Miejsce spoczynku | Cmentarz Wojskowy na Powązkach |
Zawód, zajęcie | tłumaczka |
Maria Skibniewska, z domu Skibińska (ur. 3 maja 1904 w Warszawie, zm. 28 października 1984 tamże) – polska tłumaczka, głównie anglojęzycznej i francuskojęzycznej literatury pięknej. Przełożyła na polski około sto książek, m.in. utwory Jeana Geneta, Grahama Greene’a, Henry’ego Jamesa, Thomasa Wolfe’a, Bruce’a Marshalla, Williama Saroyana, J.R.R. Tolkiena, Johna Updike'a i Patricka White’a.
Jej mężem był kpt. inż. Stanisław Skibniewski, oficer Armii Krajowej i powstaniec warszawski (ps. Cubryna).
Życiorys
Ojciec Marii, Władysław Skibiński, był urzędnikiem, od 1920 roku pracował w Ministerstwie Skarbu, wcześniej zajmował się również malarstwem artystycznym. Matka, Zofia z Królikowskich, uczyła w warszawskich szkołach średnich. Starszym bratem Marii był Franciszek Skibiński, późniejszy generał dywizji Wojska Polskiego.
Maria uczęszczała do Gimnazjum im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, w którym w 1922 zdała maturę humanistyczną. Podjęła następnie studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. 18 września 1928 wyszła za mąż za Stanisława Skibniewskiego, inżyniera elektryka, i – przerwawszy studia – przeniosła się z nim do szwajcarskiego Baden, gdzie odbywał on praktykę zawodową i gdzie mieszkali do 1930. Polonistykę na UW ukończyła w tymże roku, po powrocie do Polski. W 1936 roku w związku z pracą męża wyjechała wraz z nim do Szwecji. W 1937 Stanisław otrzymał stanowisko dyrektora technicznego Elektrowni Warszawskiej na Powiślu, a następnie zastępcy jej dyrektora naczelnego. Maria w tym samym roku podjęła na UW studia romanistyczne, nie ukończyła ich jednak z powodu wybuchu wojny.
Uciekając przed wojną, Skibniewska wyjechała na Węgry i do Rumunii, jednak wróciła do Warszawy jeszcze w 1939; mieszkała tam przez całą okupację i pracowała chałupniczo jako tkaczka. Jej mąż po kampanii wrześniowej, podczas której brał udział w działaniach regularnych sił zbrojnych RP jako oficer ogniowy artylerii lekkiej w stopniu porucznika, wrócił na poprzednie stanowisko w elektrowni, a od marca 1942 był jej dyrektorem. Uczestniczył jednocześnie cały czas w ruchu oporu przeciw okupantowi (był oficerem Armii Krajowej, pseudonim konspiracyjny Cubryna), m.in. uchronił wiele osób przed wywózką na roboty, dając im zatrudnienie w elektrowni, był współorganizatorem oddziału Służby Ochrony Powstania na jej terenie, a następnie walczył w powstaniu warszawskim (w dniu wybuchu powstania był dowódcą zgrupowania „Elektrownia” i poprowadził udaną akcję przejęcia tego ważnego dla powstańców obiektu z rąk Niemców). Po klęsce powstania trafił do oficerskich obozów jenieckich w Bergen-Belsen i Sandbostel, Maria Skibniewska zaś znalazła się w Głogoczowie koło Krakowa.
Po wojnie utrzymywała się początkowo z pracy sekretarki, później referentki w Zjednoczeniu Przemysłu Kotlarskiego, a następnie w Warszawie pracowała w dziale nasłuchów Polskiego Radia. W 1947 roku przeniosła się do Wrocławia, gdzie jej mąż otrzymał pracę w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. W tym samym roku miał miejsce debiut translatorski Skibniewskiej: katowickie wydawnictwo Awir opublikowało jej tłumaczenie powieści Jamesa Hiltona pt. Zagubione dni. Niedługo potem powróciła do Warszawy, gdzie krótko pracowała jako referentka w „Polimeksie”. We wrześniu 1948 postawiono jej zarzuty szpiegostwa na rzecz USA i w związku z tym była przez pewien czas więziona; osadzony został w więzieniu na dwa miesiące również jej mąż. W lutym 1950 zatrudniono Skibniewską w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” jako korektorkę stylistyczną. Z wydawnictwem tym, gdzie później kierowała redakcją literatur romańskich, była związana aż do emerytury, na którą przeszła 31 lipca 1971. Przez cały ten czas i później Skibniewska nie przerywała pracy translatorskiej; od swego debiutu przełożyła blisko sto dzieł z języków angielskiego i francuskiego. W 1956 została przyjęta do Związku Literatów Polskich.
Zasługi Skibniewskiej dla polskiej translatoryki literackiej i jakość jej pracy tłumaczeniowej wielokrotnie podkreślała krytyka, m.in. Henryk Krzeczkowski, Alina Szala czy Jarosław Iwaszkiewicz, który napisał o jej przekładzie powieści Laxnessa: Bogactwo języka, piękność i prostota składni, przednia polszczyzna – wszystko to składa się na to, że „Niezależni” stają się bardzo cenną pozycją literacką. Tłumaczenia dokonano z angielskiego, ale przekład jest świetny[1]. Jej tłumaczenie Oka cyklonu Patricka White’a zostało w 1977 nagrodzone przez miesięcznik „Literatura na Świecie” jako najlepiej przetłumaczona książka 1976 roku.
Maria Skibniewska zmarła 28 października 1984, pochowana jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A29-2-14)[2].
Tłumaczka Tolkiena
Maria Skibniewska jest autorką pierwszych polskich przekładów dzieł J.R.R. Tolkiena: Hobbita (wyd. 1960), Władcy Pierścieni (wyd. 1961-1963) i Silmarillionu (wyd. 1983, jednak ten przekład nie został przez nią ukończony). W sprawie tłumaczenia Władcy Pierścieni konsultowała się z Tolkienem (listowny kontakt w 1959[3]). Jej przekład uznawany jest zazwyczaj za „kanoniczny” i był podstawą polskiego tłumaczenia filmu Władca Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona. W kilkanaście lat po śmierci Skibniewskiej (1996) ukazało się nowe wydanie jej tłumaczenia, poprawione przez Marka Gumkowskiego, które obecnie jest najbardziej powszechne[4]. Właśnie przy pracach nad przekładem Władcy Pierścieni wprowadziła do polszczyzny słowo „krasnolud” jako zgrubienie istniejącego wcześniej „krasnoludka” oraz odmianę „elfowie” zamiast „elfy”.
Twórczość translatorska
Daty poniżej, o ile nie wskazano inaczej, dotyczą pierwszych wydań książkowych tłumaczeń autorstwa Marii Skibniewskiej
Literatura piękna angielska
- Gillian Avery, Echo dawnych lat. Wspomnienia z młodości w okresie regencji i panowania królowej Wiktorii (1979)
- Gilbert Keith Chesterton, Człowiek, który był Czwartkiem (1958), wydany wraz z Korzeniami)
- Gilbert Keith Chesterton, Korzenie (1958, wydane wraz z Człowiekiem, który był Czwartkiem)
- Gilbert Keith Chesterton, Kula i krzyż (1992)
- Joseph Conrad, Wśród prądów (1974)
- Lawrence George Durrell, Kwartet aleksandryjski:
- Justyna (1971)
- Balthasar (1972)
- Mountolive (1974)
- Clea (1975)
- David Edgar, Przeznaczenie (1978, dramat, opublikowany w czasopiśmie „Dialog”)
- James Gordon Farrell, Oblężenie Krisznapuru (1979)
- William Golding, Siłą bezwładu (1970, wydania późniejsze pt. Siła bezwładu)
- Graham Greene, Nasz człowiek w Hawanie (1960)
- Graham Greene, Tchórz (1962)
- Graham Greene, Komedianci (1966)
- James Hilton, Zagubione dni (1947; tyt. oryg. Random Harvest)
- Bruce Marshall, Ale i oni otrzymali po denarze (1958)
- Bruce Marshall, Czerwony kapelusz (1962, tyt. oryg. Thread of Scarlet)
- Sean O’Hanlon, Kamień, co się toczy... Życiorys własny nieco ubarwiony (1961)
- Robert Player, Gdzie się podziały kolczyki Krwawej Mary? Tajemnice dworu królowej (1976)
- Alan Sillitoe, Samotność długodystansowca (1964, opowiadanie)
- J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem (1960, wiersze w przekładzie Włodzimierza Lewika)
- J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni (1961-1963):
- Wyprawa (1961, późniejsze wydania również pt. Drużyna Pierścienia, wiersze w przekładzie Włodzimierza Lewika)
- Dwie wieże (1962, wiersze w przekładzie Włodzimierza Lewika)
- Powrót króla (1963, wiersze w przekładzie Andrzeja Nowickiego)
- J.R.R. Tolkien, Rudy Dżil i jego pies. Aegidii Ahenobarbi Julii Agricole de Hammo Domini de Domito Aule Draconarie Comitis Regni Minimi Regis et Basilei mira facinora et mirabilis exortus, czyli w języku pospolitym Wywyższenie i cudowne przygody Rudobrodego Dżila, gospodarza z Ham, Pana oswojonego smoka, Króla Małego Królestwa (1962)
- J.R.R. Tolkien, Kowal z Podlesia Większego (1980, wydane łącznie z Rudy Dżil i jego pies)
- J.R.R. Tolkien, Silmarillion (1985)
- Herbert George Wells, Dolores (1948)
Literatura piękna amerykańska
- Frederick Buechner, Kraina lwów (1974, tyt. oryg. Lion Country)
- Jetta Carleton, Księżycowe kwiaty (1966, powieść)
- Lloyd C. Douglas, Szata (1976)
- William Faulkner, Miasto (1966)
- Henry James, Ambasadorowie (1960)
- Henry James, Portret damy (1977)
- Henry James, Madonna przyszłości i inne opowiadania (1962)
- Edwin O’Connor, Oścień smutku (1965)
- Flannery O’Connor, Trudno o dobrego człowieka (1970, zbiór opowiadań; wyd. 2. pt. Poczciwi wiejscy ludzie w 1974)
- Flannery O’Connor, W pierścieniu ognia (1975)
- Flannery O’Connor, Sztuczny Murzyn. Opowiadania (1992)
- Craig Rice, Róże pani Cherington (1958)
- J.D. Salinger, Buszujący w zbożu (1961)
- J.D. Salinger, Franny i Zooey (1966)
- J.D. Salinger, Wyżej podnieście strop, cieśle (1966, wydanie łączne z Seymour: Introdukcja)
- J.D. Salinger, Seymour: Introdukcja (1966, wydanie łączne z Wyżej podnieście strop, cieśle)
- William Saroyan, Własne życie (1963)
- William Saroyan, Troje w Paryżu (1966)
- Jean Stafford, Zły charakter (1976, opowiadanie, w zbiorze pod tym samym tytułem, pozostałe opowiadania w tłum Ewy Krasińskiej)
- Colin Stuart, Zatrzymać wiatr (1975, tyt. oryg. Shoot an arrow to stop the wind)
- Booth Tarkington, Penrod (1963)
- John Updike, Farma (1967)
- John Updike, Muzea i kobiety oraz inne opowiadania (1978)
- Nathanael West, Dzień szarańczy (1963, wyd. łączne z Miss Lonelyhearts)
- Nathanael West, Miss Lonelyhearts (1963, wyd. łączne z Dniem szarańczy)
- Frances Winwar, Nawiedzony gród (1961, tyt. oryg. The Haunted Palace, powieść poświęcona życiu Edgara Allana Poego)
- Thomas Wolfe, Nie ma powrotu (1959)
Literatura piękna australijska
- Patrick White, Wóz ognisty (1965)
- Patrick White, Żywi i umarli (1966)
- Patrick White, Węzeł (1968)
- Patrick White, Wiwisekcja (1973)
- Patrick White, Oko cyklonu (1976)
- Patrick White, Voss (1979)
- Patrick White, Przepaska z liści (1980)
- Patrick White, Drzewo człowiecze (1985)
Literatura piękna francuska
- Pierre Courtade, Jimmy (1953)
- Maurice Druon, Potentaci (1962)
- Jean Genet, Murzyni. Błazenada (1961, wraz z Jerzym Lisowskim, wydane w czasopiśmie „Dialog”, później wyd. książkowe w Jean Genet Teatr z 1970)
- Jean Genet, Parawany (1964, wraz z Jerzym Lisowskim, wydane w czasopiśmie „Dialog”, później wyd. książkowe w Jean Genet Teatr z 1970)
- Jean Genet, Ścisły nadzór (1965, wydane w czasopiśmie „Dialog”, później wyd. książkowe w Jean Genet Teatr z 1970)
- Jean Genet, Balkon (1970, wraz z Jerzym Lisowskim, opublikowane w Jean Genet Teatr)
- Joseph Majault, Dzień powszedni wikarego (1971)
- Françoise Mallet-Joris, Znaki (1969)
- Françoise Mallet-Joris, Kłamstwa (1970)
- Françoise Mallet-Joris, Trzy wieki ciemności. Historie czarownic (1971, opowiadania)
- Françoise Mallet-Joris, Papierowy dom (1980, powieść)
- Guy de Maupassant, Mont-Oriol (1955)
- Armand Salacrou, Ruch jednokierunkowy (1970, opublikowane w czasopiśmie „Dialog”)
Literatura piękna kanadyjska
- Margaret Craven, Słyszałem wołanie sowy (1977, powieść)
- William Robertson Davies, Piąta osoba dramatu (1973)
- William Robertson Davies, Mantykora (1988)
- William Robertson Davies, Świat czarów (1989, wraz z Zofią Zinserling)
- Gratien Gélinas, Sami porządni ludzie (1979, dramat, tłum. z jęz. francuskiego wraz z Jerzym Lisowskim, opublikowane w czasopiśmie „Dialog”)
- Brian Moore, Odpowiedź z otchłani (1969)
- Brian Moore, Jestem Mary Dunne (1971)
Literatura innych krajów
- Chinua Achebe, Boża strzała (1966, powieść nigeryjska, przekład z języka angielskiego, tyt. oryg. Arrow of God)
- Mulk Raj Anand, Kulis: powieść (1950; literatura indyjska, przekład z języka angielskiego)
- Mongo Beti, Król cudem ocalony (1975, powieść kameruńska, przekład z języka francuskiego)
- Hubert Lampo, Powrót Joachima Stillera (1979, powieść flamandzka, przekład z języka angielskiego)
- Halldór Laxness, Niezależni. Saga islandzkiej doliny (1956, powieść islandzka, przekład z języka angielskiego)
- James Ngugi, Ziarno pszeniczne (1972, powieść kenijska, tyt. oryg. Grain of Wheat; przekład z jęz. angielskiego)
- Maria Rosseels, Obietnica Sabiny (1974, powieść flamandzka, przekład z jęz. francuskiego)
- Francis Selormey, Wąska ścieżka (1971, powieść, literatura Ghany, przekład z jęz. angielskiego)
Różne
- Paul Claudel, Możliwości teatru (1971, wybór artykułów)
- Jacques Copeau, Naga scena (1972, wybór artykułów)
- Edward Craig, Gordon Craig: historia życia (1976, biografia)
- E.G. Craig, O sztuce teatru (1964, wybór artykułów)
- Jean Héritier, Katarzyna Medycejska (1981, biografia)
- Ronald Hewitt, Ziemia drży (1964, książka popularnonaukowa dot. klęsk żywiołowych)
- Komuna (1973, praca zbiorowa The Performance Group Richarda Schechnera; publikacja w czasopiśmie „Dialog”, piosenki w tłum. Wojciecha Młynarskiego)
- Legendy Indian kanadyjskich, oprac. Ella Elizabeth Clark (1982)
- Jacques Loew i Jacques Faizant, Przypowieści i obrazki (1982, humor, wydawnictwo popularne na tematy teologiczne, tłum. z jęz. francuskiego)
- Mao Zedong, O zadaniach artysty i pisarza (1950, wspólnie z Wandą Jedlicką, 2 przemówienia)
- Michel Pastoureau, Życie codzienne we Francji i Anglii w czasach rycerzy Okrągłego Stołu (XII-XIII wiek) (1983)
- George Bernard Shaw, Teatry londyńskie w latach dziewięćdziesiątych (1967, wybór recenzji, wraz z Zofią Sroczyńską)
- John Shearman, Manieryzm (1970)
- Pierre Sichel, Modigliani (1971, biografia)
- Cornelia Otis Skinner, Madame Sarah (1981, biografia Sary Bernhardt)
- Ellen Terry, Historia mojego życia (1989, pamiętniki E. Terry)
Przypisy
- ↑ Jarosław Iwaszkiewicz. „Literatury skandynawskie”. „Rocznik Literacki”. 1956. s. 448.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Zobacz: list 217 (w:) John Ronald Reuel Tolkien: Listy. wyb. i opr. Humphrey Carpenter, współ. Christopher Tolkien, przeł. Agnieszka Sylwanowicz. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo s. c., 2000, s. 446-447.
- ↑ Tadeusz A. Olszański: O polskich przekładach Tolkiena. [dostęp 2009-03-01].;Marek Gumkowski: Nota wydawcy. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. T. 1 Drużyna Pierścienia. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002, s. 8. ISBN 83-7319-172-0.Sprawdź autora rozdziału:1.: Znakomity przekład „Władcy Pierścieni” autorstwa Marii Skibniewskiej uznawany jest w dalszym ciągu – wraz z tłumaczeniami fragmentów poetyckich, spolszczonych przez Włodzimierza Lewika (w tomie I i II) oraz Andrzeja Nowickiego (w tomie III) – za kanoniczną wersję dzieła Tolkiena w języku polskim. Podczas przygotowywania jego edycji w Wydawnictwie Muza okazało się jednak, iż można tam znaleźć pewną liczbę sformułowań błędnych lub nietrafnych oraz że opublikowane w ostatnich latach materiały – przede wszystkim autokomentarze i notatki J.R.R. Tolkiena – dostarczają niekiedy argumentów na rzecz innych rozwiązań translatorskich, do tekstu wprowadzono zatem poprawki i modyfikacje.
Bibliografia
- Rościsław Skręt: „Skibniewska ze Skibińskich Maria”. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVIII. Warszawa, Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1997, s. 141-142. ISBN 978-83-86301-01-0.
- Stanisław Konarski: „Skibniewski Stanisław Maria”. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVIII. Warszawa, Kraków: Polska Akademia Nauk, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1997, s. 145-146. ISBN 978-83-86301-01-0.
- Joanna Zawadzka: „Skibniewska Maria”. W: Jadwiga Czachowska (red.), Alicja Szałagan (red.): Współcześni polscy pisarze i badacze literatury: Słownik biobibliograficzny. T. 7, R-Sta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001, s. 287-290. ISBN 83-02-05444-5.
- Marek Gumkowski: Nota wydawcy. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. T. 1 Drużyna Pierścienia. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002. ISBN 83-7319-172-0.Sprawdź autora rozdziału:1.
- Tadeusz A. Olszański: O polskich przekładach Tolkiena. [dostęp 2009-03-01].
Media użyte na tej stronie
Autor: Piotr Kaniewski "Ring", Licencja: CC BY 3.0
Nagrobek Marii i Stanisława Skibniewskich na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej w Warszawie