Maria Skibniewska

Maria Skibniewska
Data i miejsce urodzenia3 maja 1904
Warszawa
Data i miejsce śmierci28 października 1984
Warszawa
Miejsce spoczynkuCmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcietłumaczka

Maria Skibniewska, z domu Skibińska (ur. 3 maja 1904 w Warszawie, zm. 28 października 1984 tamże) – polska tłumaczka, głównie anglojęzycznej i francuskojęzycznej literatury pięknej. Przełożyła na polski około sto książek, m.in. utwory Jeana Geneta, Grahama Greene’a, Henry’ego Jamesa, Thomasa Wolfe’a, Bruce’a Marshalla, Williama Saroyana, J.R.R. Tolkiena, Johna Updike'a i Patricka White’a.

Jej mężem był kpt. inż. Stanisław Skibniewski, oficer Armii Krajowej i powstaniec warszawski (ps. Cubryna).

Życiorys

Nagrobek Marii i Stanisława Skibniewskich na Powązkach Wojskowych

Ojciec Marii, Władysław Skibiński, był urzędnikiem, od 1920 roku pracował w Ministerstwie Skarbu, wcześniej zajmował się również malarstwem artystycznym. Matka, Zofia z Królikowskich, uczyła w warszawskich szkołach średnich. Starszym bratem Marii był Franciszek Skibiński, późniejszy generał dywizji Wojska Polskiego.

Maria uczęszczała do Gimnazjum im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie, w którym w 1922 zdała maturę humanistyczną. Podjęła następnie studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. 18 września 1928 wyszła za mąż za Stanisława Skibniewskiego, inżyniera elektryka, i – przerwawszy studia – przeniosła się z nim do szwajcarskiego Baden, gdzie odbywał on praktykę zawodową i gdzie mieszkali do 1930. Polonistykę na UW ukończyła w tymże roku, po powrocie do Polski. W 1936 roku w związku z pracą męża wyjechała wraz z nim do Szwecji. W 1937 Stanisław otrzymał stanowisko dyrektora technicznego Elektrowni Warszawskiej na Powiślu, a następnie zastępcy jej dyrektora naczelnego. Maria w tym samym roku podjęła na UW studia romanistyczne, nie ukończyła ich jednak z powodu wybuchu wojny.

Uciekając przed wojną, Skibniewska wyjechała na Węgry i do Rumunii, jednak wróciła do Warszawy jeszcze w 1939; mieszkała tam przez całą okupację i pracowała chałupniczo jako tkaczka. Jej mąż po kampanii wrześniowej, podczas której brał udział w działaniach regularnych sił zbrojnych RP jako oficer ogniowy artylerii lekkiej w stopniu porucznika, wrócił na poprzednie stanowisko w elektrowni, a od marca 1942 był jej dyrektorem. Uczestniczył jednocześnie cały czas w ruchu oporu przeciw okupantowi (był oficerem Armii Krajowej, pseudonim konspiracyjny Cubryna), m.in. uchronił wiele osób przed wywózką na roboty, dając im zatrudnienie w elektrowni, był współorganizatorem oddziału Służby Ochrony Powstania na jej terenie, a następnie walczył w powstaniu warszawskim (w dniu wybuchu powstania był dowódcą zgrupowania „Elektrownia” i poprowadził udaną akcję przejęcia tego ważnego dla powstańców obiektu z rąk Niemców). Po klęsce powstania trafił do oficerskich obozów jenieckich w Bergen-Belsen i Sandbostel, Maria Skibniewska zaś znalazła się w Głogoczowie koło Krakowa.

Po wojnie utrzymywała się początkowo z pracy sekretarki, później referentki w Zjednoczeniu Przemysłu Kotlarskiego, a następnie w Warszawie pracowała w dziale nasłuchów Polskiego Radia. W 1947 roku przeniosła się do Wrocławia, gdzie jej mąż otrzymał pracę w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. W tym samym roku miał miejsce debiut translatorski Skibniewskiej: katowickie wydawnictwo Awir opublikowało jej tłumaczenie powieści Jamesa Hiltona pt. Zagubione dni. Niedługo potem powróciła do Warszawy, gdzie krótko pracowała jako referentka w „Polimeksie”. We wrześniu 1948 postawiono jej zarzuty szpiegostwa na rzecz USA i w związku z tym była przez pewien czas więziona; osadzony został w więzieniu na dwa miesiące również jej mąż. W lutym 1950 zatrudniono Skibniewską w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” jako korektorkę stylistyczną. Z wydawnictwem tym, gdzie później kierowała redakcją literatur romańskich, była związana aż do emerytury, na którą przeszła 31 lipca 1971. Przez cały ten czas i później Skibniewska nie przerywała pracy translatorskiej; od swego debiutu przełożyła blisko sto dzieł z języków angielskiego i francuskiego. W 1956 została przyjęta do Związku Literatów Polskich.

Zasługi Skibniewskiej dla polskiej translatoryki literackiej i jakość jej pracy tłumaczeniowej wielokrotnie podkreślała krytyka, m.in. Henryk Krzeczkowski, Alina Szala czy Jarosław Iwaszkiewicz, który napisał o jej przekładzie powieści Laxnessa: Bogactwo języka, piękność i prostota składni, przednia polszczyzna – wszystko to składa się na to, że „Niezależni” stają się bardzo cenną pozycją literacką. Tłumaczenia dokonano z angielskiego, ale przekład jest świetny[1]. Jej tłumaczenie Oka cyklonu Patricka White’a zostało w 1977 nagrodzone przez miesięcznik „Literatura na Świecie” jako najlepiej przetłumaczona książka 1976 roku.

Maria Skibniewska zmarła 28 października 1984, pochowana jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A29-2-14)[2].

Tłumaczka Tolkiena

Maria Skibniewska jest autorką pierwszych polskich przekładów dzieł J.R.R. Tolkiena: Hobbita (wyd. 1960), Władcy Pierścieni (wyd. 1961-1963) i Silmarillionu (wyd. 1983, jednak ten przekład nie został przez nią ukończony). W sprawie tłumaczenia Władcy Pierścieni konsultowała się z Tolkienem (listowny kontakt w 1959[3]). Jej przekład uznawany jest zazwyczaj za „kanoniczny” i był podstawą polskiego tłumaczenia filmu Władca Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona. W kilkanaście lat po śmierci Skibniewskiej (1996) ukazało się nowe wydanie jej tłumaczenia, poprawione przez Marka Gumkowskiego, które obecnie jest najbardziej powszechne[4]. Właśnie przy pracach nad przekładem Władcy Pierścieni wprowadziła do polszczyzny słowo „krasnolud” jako zgrubienie istniejącego wcześniej „krasnoludka” oraz odmianę „elfowie” zamiast „elfy”.

Twórczość translatorska

Daty poniżej, o ile nie wskazano inaczej, dotyczą pierwszych wydań książkowych tłumaczeń autorstwa Marii Skibniewskiej

Literatura piękna angielska

  • Gillian Avery, Echo dawnych lat. Wspomnienia z młodości w okresie regencji i panowania królowej Wiktorii (1979)
  • Gilbert Keith Chesterton, Człowiek, który był Czwartkiem (1958), wydany wraz z Korzeniami)
  • Gilbert Keith Chesterton, Korzenie (1958, wydane wraz z Człowiekiem, który był Czwartkiem)
  • Gilbert Keith Chesterton, Kula i krzyż (1992)
  • Joseph Conrad, Wśród prądów (1974)
  • Lawrence George Durrell, Kwartet aleksandryjski:
    • Justyna (1971)
    • Balthasar (1972)
    • Mountolive (1974)
    • Clea (1975)
  • David Edgar, Przeznaczenie (1978, dramat, opublikowany w czasopiśmie „Dialog”)
  • James Gordon Farrell, Oblężenie Krisznapuru (1979)
  • William Golding, Siłą bezwładu (1970, wydania późniejsze pt. Siła bezwładu)
  • Graham Greene, Nasz człowiek w Hawanie (1960)
  • Graham Greene, Tchórz (1962)
  • Graham Greene, Komedianci (1966)
  • James Hilton, Zagubione dni (1947; tyt. oryg. Random Harvest)
  • Bruce Marshall, Ale i oni otrzymali po denarze (1958)
  • Bruce Marshall, Czerwony kapelusz (1962, tyt. oryg. Thread of Scarlet)
  • Sean O’Hanlon, Kamień, co się toczy... Życiorys własny nieco ubarwiony (1961)
  • Robert Player, Gdzie się podziały kolczyki Krwawej Mary? Tajemnice dworu królowej (1976)
  • Alan Sillitoe, Samotność długodystansowca (1964, opowiadanie)
  • J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem (1960, wiersze w przekładzie Włodzimierza Lewika)
  • J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni (1961-1963):
  • J.R.R. Tolkien, Rudy Dżil i jego pies. Aegidii Ahenobarbi Julii Agricole de Hammo Domini de Domito Aule Draconarie Comitis Regni Minimi Regis et Basilei mira facinora et mirabilis exortus, czyli w języku pospolitym Wywyższenie i cudowne przygody Rudobrodego Dżila, gospodarza z Ham, Pana oswojonego smoka, Króla Małego Królestwa (1962)
  • J.R.R. Tolkien, Kowal z Podlesia Większego (1980, wydane łącznie z Rudy Dżil i jego pies)
  • J.R.R. Tolkien, Silmarillion (1985)
  • Herbert George Wells, Dolores (1948)

Literatura piękna amerykańska

  • Frederick Buechner, Kraina lwów (1974, tyt. oryg. Lion Country)
  • Jetta Carleton, Księżycowe kwiaty (1966, powieść)
  • Lloyd C. Douglas, Szata (1976)
  • William Faulkner, Miasto (1966)
  • Henry James, Ambasadorowie (1960)
  • Henry James, Portret damy (1977)
  • Henry James, Madonna przyszłości i inne opowiadania (1962)
  • Edwin O’Connor, Oścień smutku (1965)
  • Flannery O’Connor, Trudno o dobrego człowieka (1970, zbiór opowiadań; wyd. 2. pt. Poczciwi wiejscy ludzie w 1974)
  • Flannery O’Connor, W pierścieniu ognia (1975)
  • Flannery O’Connor, Sztuczny Murzyn. Opowiadania (1992)
  • Craig Rice, Róże pani Cherington (1958)
  • J.D. Salinger, Buszujący w zbożu (1961)
  • J.D. Salinger, Franny i Zooey (1966)
  • J.D. Salinger, Wyżej podnieście strop, cieśle (1966, wydanie łączne z Seymour: Introdukcja)
  • J.D. Salinger, Seymour: Introdukcja (1966, wydanie łączne z Wyżej podnieście strop, cieśle)
  • William Saroyan, Własne życie (1963)
  • William Saroyan, Troje w Paryżu (1966)
  • Jean Stafford, Zły charakter (1976, opowiadanie, w zbiorze pod tym samym tytułem, pozostałe opowiadania w tłum Ewy Krasińskiej)
  • Colin Stuart, Zatrzymać wiatr (1975, tyt. oryg. Shoot an arrow to stop the wind)
  • Booth Tarkington, Penrod (1963)
  • John Updike, Farma (1967)
  • John Updike, Muzea i kobiety oraz inne opowiadania (1978)
  • Nathanael West, Dzień szarańczy (1963, wyd. łączne z Miss Lonelyhearts)
  • Nathanael West, Miss Lonelyhearts (1963, wyd. łączne z Dniem szarańczy)
  • Frances Winwar, Nawiedzony gród (1961, tyt. oryg. The Haunted Palace, powieść poświęcona życiu Edgara Allana Poego)
  • Thomas Wolfe, Nie ma powrotu (1959)

Literatura piękna australijska

  • Patrick White, Wóz ognisty (1965)
  • Patrick White, Żywi i umarli (1966)
  • Patrick White, Węzeł (1968)
  • Patrick White, Wiwisekcja (1973)
  • Patrick White, Oko cyklonu (1976)
  • Patrick White, Voss (1979)
  • Patrick White, Przepaska z liści (1980)
  • Patrick White, Drzewo człowiecze (1985)

Literatura piękna francuska

  • Pierre Courtade, Jimmy (1953)
  • Maurice Druon, Potentaci (1962)
  • Jean Genet, Murzyni. Błazenada (1961, wraz z Jerzym Lisowskim, wydane w czasopiśmie „Dialog”, później wyd. książkowe w Jean Genet Teatr z 1970)
  • Jean Genet, Parawany (1964, wraz z Jerzym Lisowskim, wydane w czasopiśmie „Dialog”, później wyd. książkowe w Jean Genet Teatr z 1970)
  • Jean Genet, Ścisły nadzór (1965, wydane w czasopiśmie „Dialog”, później wyd. książkowe w Jean Genet Teatr z 1970)
  • Jean Genet, Balkon (1970, wraz z Jerzym Lisowskim, opublikowane w Jean Genet Teatr)
  • Joseph Majault, Dzień powszedni wikarego (1971)
  • Françoise Mallet-Joris, Znaki (1969)
  • Françoise Mallet-Joris, Kłamstwa (1970)
  • Françoise Mallet-Joris, Trzy wieki ciemności. Historie czarownic (1971, opowiadania)
  • Françoise Mallet-Joris, Papierowy dom (1980, powieść)
  • Guy de Maupassant, Mont-Oriol (1955)
  • Armand Salacrou, Ruch jednokierunkowy (1970, opublikowane w czasopiśmie „Dialog”)

Literatura piękna kanadyjska

  • Margaret Craven, Słyszałem wołanie sowy (1977, powieść)
  • William Robertson Davies, Piąta osoba dramatu (1973)
  • William Robertson Davies, Mantykora (1988)
  • William Robertson Davies, Świat czarów (1989, wraz z Zofią Zinserling)
  • Gratien Gélinas, Sami porządni ludzie (1979, dramat, tłum. z jęz. francuskiego wraz z Jerzym Lisowskim, opublikowane w czasopiśmie „Dialog”)
  • Brian Moore, Odpowiedź z otchłani (1969)
  • Brian Moore, Jestem Mary Dunne (1971)

Literatura innych krajów

  • Chinua Achebe, Boża strzała (1966, powieść nigeryjska, przekład z języka angielskiego, tyt. oryg. Arrow of God)
  • Mulk Raj Anand, Kulis: powieść (1950; literatura indyjska, przekład z języka angielskiego)
  • Mongo Beti, Król cudem ocalony (1975, powieść kameruńska, przekład z języka francuskiego)
  • Hubert Lampo, Powrót Joachima Stillera (1979, powieść flamandzka, przekład z języka angielskiego)
  • Halldór Laxness, Niezależni. Saga islandzkiej doliny (1956, powieść islandzka, przekład z języka angielskiego)
  • James Ngugi, Ziarno pszeniczne (1972, powieść kenijska, tyt. oryg. Grain of Wheat; przekład z jęz. angielskiego)
  • Maria Rosseels, Obietnica Sabiny (1974, powieść flamandzka, przekład z jęz. francuskiego)
  • Francis Selormey, Wąska ścieżka (1971, powieść, literatura Ghany, przekład z jęz. angielskiego)

Różne

  • Paul Claudel, Możliwości teatru (1971, wybór artykułów)
  • Jacques Copeau, Naga scena (1972, wybór artykułów)
  • Edward Craig, Gordon Craig: historia życia (1976, biografia)
  • E.G. Craig, O sztuce teatru (1964, wybór artykułów)
  • Jean Héritier, Katarzyna Medycejska (1981, biografia)
  • Ronald Hewitt, Ziemia drży (1964, książka popularnonaukowa dot. klęsk żywiołowych)
  • Komuna (1973, praca zbiorowa The Performance Group Richarda Schechnera; publikacja w czasopiśmie „Dialog”, piosenki w tłum. Wojciecha Młynarskiego)
  • Legendy Indian kanadyjskich, oprac. Ella Elizabeth Clark (1982)
  • Jacques Loew i Jacques Faizant, Przypowieści i obrazki (1982, humor, wydawnictwo popularne na tematy teologiczne, tłum. z jęz. francuskiego)
  • Mao Zedong, O zadaniach artysty i pisarza (1950, wspólnie z Wandą Jedlicką, 2 przemówienia)
  • Michel Pastoureau, Życie codzienne we Francji i Anglii w czasach rycerzy Okrągłego Stołu (XII-XIII wiek) (1983)
  • George Bernard Shaw, Teatry londyńskie w latach dziewięćdziesiątych (1967, wybór recenzji, wraz z Zofią Sroczyńską)
  • John Shearman, Manieryzm (1970)
  • Pierre Sichel, Modigliani (1971, biografia)
  • Cornelia Otis Skinner, Madame Sarah (1981, biografia Sary Bernhardt)
  • Ellen Terry, Historia mojego życia (1989, pamiętniki E. Terry)

Przypisy

  1. Jarosław Iwaszkiewicz. „Literatury skandynawskie”. „Rocznik Literacki”. 1956. s. 448. 
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  3. Zobacz: list 217 (w:) John Ronald Reuel Tolkien: Listy. wyb. i opr. Humphrey Carpenter, współ. Christopher Tolkien, przeł. Agnieszka Sylwanowicz. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo s. c., 2000, s. 446-447.
  4. Tadeusz A. Olszański: O polskich przekładach Tolkiena. [dostęp 2009-03-01].;Marek Gumkowski: Nota wydawcy. W: J.R.R. Tolkien: Władca Pierścieni. T. 1 Drużyna Pierścienia. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, 2002, s. 8. ISBN 83-7319-172-0.Sprawdź autora rozdziału:1.: Znakomity przekład „Władcy Pierścieni” autorstwa Marii Skibniewskiej uznawany jest w dalszym ciągu – wraz z tłumaczeniami fragmentów poetyckich, spolszczonych przez Włodzimierza Lewika (w tomie I i II) oraz Andrzeja Nowickiego (w tomie III) – za kanoniczną wersję dzieła Tolkiena w języku polskim. Podczas przygotowywania jego edycji w Wydawnictwie Muza okazało się jednak, iż można tam znaleźć pewną liczbę sformułowań błędnych lub nietrafnych oraz że opublikowane w ostatnich latach materiały – przede wszystkim autokomentarze i notatki J.R.R. Tolkiena – dostarczają niekiedy argumentów na rzecz innych rozwiązań translatorskich, do tekstu wprowadzono zatem poprawki i modyfikacje.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Powazki Wojskowe Cemetery Skibniewscy.JPG
Autor: Piotr Kaniewski "Ring", Licencja: CC BY 3.0
Nagrobek Marii i Stanisława Skibniewskich na Cmentarzu Wojskowym przy ul. Powązkowskiej w Warszawie