Myron Markewycz

Myron Markewycz
Мирон Маркевич
Ilustracja
(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Pełne imię i nazwisko

Myron Bohdanowycz Markewycz

Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1951
Winniki

Wzrost

173 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1970–1972Karpaty Lwów (rezerwy)?(?)
1973SKA Lwów?(?)
1974Spartak Ordżonikidze?(?)
1977–1978Torpedo Łuck59(7)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1984–1987Torpedo Łuck
1988–1989Podillia Chmielnicki
1990Krywbas Krzywy Róg
1991–1992/ Wołyń Łuck
1992–1995Karpaty Lwów
1995Podilla Chmielnicki
1996Krywbas Krzywy Róg
1996–1998Karpaty Lwów
1999–2001Metałurh Zaporoże
2002Anży Machaczkała
2002–2004Karpaty Lwów
2005–2014Metalist Charków
2010Ukraina
2014–2016Dnipro Dniepropetrowsk
Odznaczenia

Myron Bohdanowycz Markewycz, ukr. Мирон Богданович Маркевич, ros. Мирон Богданович Маркевич, Miron Bogdanowicz Markiewicz (ur. 1 lutego 1951 w mieście Winniki koło Lwowa) – ukraiński trener piłkarski polskiego pochodzenia[1] i piłkarz, grający na pozycji pomocnika. Rekordzista I ligi ukraińskiej w kategorii ilości meczów na stanowisku głównego trenera pierwszoligowego klubu – 412 (Dane na 01.07.2008)[2].

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Pierwszym trenerem był jego ojciec Bohdan Dmytrowycz Markewycz, znany trener, pracujący z dziećmi. W 1970 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie Karpaty Lwów. Jednak młodemu piłkarzowi było ciężko przebić się do składu podstawowego Karpat, który rok wcześniej w 1969 zdobył Puchar ZSRR. Dlatego występował w składzie rezerw Karpat. W 1973 przeszedł do innej lwowskiej drużyny SKA Lwów. W 1974 występował w drugoligowej drużynie Spartak Ordżonikidze. Jednak wrócił do domu, gdzie występował w lwowskich amatorskich zespołach. W 1977 został zaproszony do trzecioligowego klubu Torpeda Łuck. W 1978 łączył funkcje piłkarza i trenera, a po zakończeniu sezonu zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

Jako 27 latek już był grającym trenerem Torpeda Łuck. Ukończył Lwowski Instytut Kultury Fizycznej ale poszedł dalej uczyć się do Wyższej Szkoły Trenerów w Moskwie, którą ukończył w 1983. W 1984 rozpoczął pracę trenerską jako główny trener trzecioligowej drużyny Torpeda Łuck. Potem trenował inne ukraińskie kluby: Podilla Chmielnicki, Krywbas Krzywy Róg, Wołyń Łuck, Metałurh Zaporoże oraz Karpaty Lwów (3 razy). Z Karpatami w 1993 i 1999 został finalistą Pucharu Ukrainy, a w sezonie 1997/1998 zdobył brązowe medale Mistrzostw Ukrainy. W 2002 trenował pierwszoligowy rosyjski klub Anży Machaczkała. W 2005 zatrudniony został na stanowisku głównego trenera Metalista Charków, z którym zdobył brązowe medale Mistrzostw Ukrainy w sezonach 2006/2007 i 2007/2008. 1 lutego 2010 został mianowany wraz z Jurijem Kałytwyncewem na stanowisko głównego trenera narodowej reprezentacji Ukrainy[3]. W sierpniu podał się do dymisji. 25 sierpnia 2010 Komitet Wykonawczy Związku Piłki Nożnej Ukrainy przyjął dymisję i wyznaczył jego pomocnika Jurija Kałytwyncewa na pełniącego obowiązki trenera[4]. 24 lutego 2014 roku w związku z ciężką sytuacją finansową w klubie opuścił stanowisko głównego trenera Metalista[5]. 26 maja 2014 zgodził się na propozycję trenować Dnipro Dniepropetrowsk[6]. 30 czerwca 2016 w związku z nieokreślonym stanowiskiem klubu podał się do dymisji[7].

Życie prywatne

Żonaty, wychowuje dwóch synów. Zna 4 języki: ukraiński, rosyjski, polski i angielski. Zainteresowania: rybołówstwo, muzyka (jest miłośnikiem grupy Beatles), czytanie książek, podróże i zwiedzanie muzeów. Z okazji 100-lecia charkowskiej piłki nożnej został nagrodzony orderem "Za zasługi" ІІІ stopnia[8].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Gramy dla naszych żołnierzy. Przegląd Sportowy, 2015-05-26. [dostęp 2015-05-26].
  2. ↑ ФК Металлист Харьков | Официальный сайт. [dostęp 2009-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-13)].
  3. ↑ UA-Футбол. Сборной будет руководить тандем – Мирон Маркевич и Юрий Калитвинцев
  4. ↑ UA-Футбол. И.о. главного тренера сборной Украины назначен Юрий Калитвинцев
  5. ↑ Маркевич: Я решил подать в отставку – UA-Футбол
  6. ↑ Маркевич возглавил Днепр – UA-Футбол
  7. ↑ Маркевич: Я подаю у відставку – UA-Футбол
  8. ↑ Харківському футболу – 100 років!
  9. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1096/2011 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-28)].

Bibliografia

Kariera trenerska
Trenerzy Wołyni Łuck
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy Podilla Chmielnicki
  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy Krywbasa Krzywy Róg
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Trenerzy Karpat Lwów
  1. ↑ a b c d e f g h i tymczasowo
Trenerzy Metałurha Zaporoże
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l tymczasowo
Trenerzy Anży Machaczkała
  1. ↑ a b c d e f g h i j k tymczasowo
Trenerzy Metalista Charków
  1. ↑ a b c d tymczasowo
Selekcjonerzy reprezentacji Ukrainy

Ukraina

  1. ↑ a b c d e tymczasowo
Trenerzy FK Dnipro
  1. ↑ a b c d e f tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Ukraine-zaslug2.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 2 степени
Ukraine-zaslug3.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени
Order of Merit 2nd Class of Ukraine.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 2 степени
Order of Merit 3rd Class of Ukraine.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени
Miron Markevych.jpg
(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Арсенал 1:2 Металлист