Metro w Madrycie

Logo metra

Typowe wejście do stacji madryckiego metra

Mapa metra

Stacja Rubén Darío

Metro w Madrycie (hiszp. Metro de Madrid) jest jednym z najstarszych systemów metra w Europie (otwarte w 1919 roku) oraz jednym z największych systemów transportu tego typu na świecie. Posiada 279 stacji i 15 linii (oraz podziemną kolejkę R, będącą integralną częścią madryckiego metra, łączącą stacje Opera i Principe Pio). W 2007 r. metro w Madrycie miało już łącznie prawie 310 km długości.

Historia

Metro zostało zaprojektowane przez Carlosa Mendoze, Miguela Otamendi i Antonio Gonzáleza Echarte. 17 października 1919 roku król Alfons XIII oficjalnie zainaugurował uruchomienie pierwszej linii pomiędzy Puerta del Sol i Cuatro Caminos. Linia połączyła 8 stacji, a jej długość wynosiła 3,5 km. 31 października linia została udostępniona do publicznego użytku.

Nowo powstające linie poza funkcją komunikacyjną, miały niedługo spełnić także inną ważną rolę, w latach 1936-1939, podczas wojny domowej, stały się dla mieszkańców schronieniem podczas nalotów bombowych.

Na początku lat siedemdziesiątych rozpoczęła się gwałtowna rozbudowa metra, związana z rozwojem ekonomicznym i terytorialnym Madrytu. W związku z wydłużeniem pociągów w latach 1960. stacja Chamberí została zamknięta i dopiero w 2008 r. udostępniono ją jako muzeum.

Linie Metra

(stan na 2017 r.)

Łącznie: 16 linii; 324 km (w tym 27,8 km Metro Ligero); 326 stacji (w tym 38 Metro Ligero).

Metro Ligero

Stan obecny

Plan metra przewidziany na rok 2011

279 stacji połączonych tunelami o długości ponad 300 km pozwalają zaliczyć madryckie metro do dziesięciu największych tego typu sieci na świecie. Obecnie co roku oddawane są do użytku nowe stacje, ocenia się, że tylko metro w Seulu może konkurować z madryckim pod względem szybkości ekspansji.

Sieć dzieli się na linie wąskotorowe (1-5, R oraz tymczasowo 11) i linie szerokotorowe. Linie wąskotorowe miały stacje o peronach długości 60 m (dłuższe powstały na linii 5), niektóre zostały wtórnie wydłużone. Stacje położone są stosunkowo płytko, zazwyczaj nie głębiej niż 20 m pod poziomem ulic. Średnia odległość między stacjami – 630 m. Szerokość pudła wagonu – 2,30 m.

Linie szerokotorowe były budowane w śródmieściu bardzo głęboko (nawet 48 m pod poziomem terenu). Długość peronów – ok. 115 m, średnia odległość między stacjami – 850 m (więcej na liniach wylotowych). Szerokość pudła wagonu – 2,80 m.

Zasilanie górne, zwykle ze sztywnych przewodów. Ruch lewostronny.

Tabor

W Madryckim metrze używane jest 8 rodzajów pociągów dostarczanych przez dwie firmy: hiszpańską Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles (CAF)^[1] oraz włoską AnsaldoBreda^[2].

Pociągi wąskotorowe

• Seria 2000A (CAF)
• Seria 2000B (CAF)
• Seria 3000 (CAF)

Pociągi szerokotorowe

• Seria 5000 (CAF)
• Seria 6000 (CAF)
• Seria 7000 (AnsaldoBreda)
• Seria 8000 (CAF)
• Seria 8400 (CAF)
• Seria 9000 (AnsaldoBreda)

Seria 2000A

Seria 2000B

Seria 3000

Seria 5000

Seria 6000

Seria 7000

Seria 8000

Seria 8400

Seria 9000

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona domowa metra (w jęz. angielskim) - zawiera uaktualnianą mapę.