Dąbrowska Półbrygada Obrony Narodowej
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Kontynuacja | 204 Pułk Piechoty | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | ppłk Wiktor Eichler | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Maczki | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojsko | |
Rodzaj wojsk | Obrona Narodowa |
Dąbrowska Półbrygada Obrony Narodowej – półbrygada piechoty Wojska Polskiego II RP.
Latem 1939 roku ze składu 21 Dywizji Piechoty Górskiej wyłączony został 1 pułk Strzelców Podhalańskich i podporządkowany dowódcy 1 Brygady Górskiej Strzelców. Jego miejsce, w organizacji wojennej 21 DPG, zajął 202 Rezerwowy pułk piechoty ze składu 55 Rezerwowej Dywizja Piechoty.
W celu uzupełnienia wojennego składu 55 DP (rez.) 2 sierpnia 1939 roku Biuro do Spraw Jednostek Obrony Narodowej wydało rozkaz L.183/org. w sprawie sformowania, w terminie do 15 sierpnia 1939 roku, Dąbrowskiej Półbrygady ON. Nowo powstała jednostka podporządkowana została dowódcy Górnośląskiej Brygady Obrony Narodowej. Dowództwo półbrygady z kwatermistrzostwem i oddziałem łączności utworzone zostało w Maczkach, pluton przeciwpancerny w Strzemieszycach, natomiast trzy bataliony ON typu IV w Dąbrowie Górniczej, Chrzanowie i Olkuszu. Według niektórych autorów bataliony ON "Dąbrowa Górnicza" i "Olkusz" miano formować w/g etatu typ II, a batalion ON "Chrzanów" w/g etatu nr III[1]. 7 VIII wyznaczono, dowódcę półbrygady, dwóch oficerów sztabu półbrygady i dowódców batalionów, pozostałych 16 oficerów zawodowych rekrutujących się z instytucji szkolnictwa wojskowego przydzielono 30 VIII 1939 r. z natychmiastowym terminem stawiennictwa[2]. Z chwilą zarządzenia mobilizacji alarmowej półbrygada przeformowana została w 204 pułk piechoty, który wszedł w skład 55 DP.
Organizacja pokojowa i obsada personalna
- Dowództwo Dąbrowskiej Półbrygady ON → dtwo 204 pp (rez.)
- dowódca - ppłk Wiktor Eichler
- Dąbrowski batalion ON - mjr Stanisław Tomaszewski → I/204 pp (rez.)
- Chrzanowski batalion ON - kpt. Leopold Schoenefeld → II/204 pp (rez.)
- Olkuski batalion ON - kpt. Tadeusz Stawicki → III/204 pp (rez.)
- pluton przeciwpancerny → kppanc 204 pp (rez.)
- oddział łączności → kł 204 pp (rez.)
Przypisy
- ↑ Skupień, Śliwa 2020 ↓, s. 18-19.
- ↑ Ryszard Rybka , Kamil Stepan , Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja. str. CXLIII, 2010 .
Bibliografia
- Kazimierz Pindel , Obrona Narodowa 1937-1939, Warszawa: Wydaw. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, ISBN 83-11-06301-X, OCLC 69279234 .
- Tadeusz Jurga, Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Regularne jednostki Wojska Polskiego w 1939. Organizacja, działania bojowe, uzbrojenie, metryki związków operacyjnych, dywizji i brygad, tom 7, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1975
- Ryszard Rybka , Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny "W" i jego ewolucja, Kamil Stepan, Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Adiutor", 2010, ISBN 978-83-86100-83-5, OCLC 674626774 .
- Piotr Skupień, Adam Śliwa: 55 Dywizja Piechoty Rezerwowa. seria Wielka Księga Piechoty Polskiej 1918-1939 tom nr 45. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020. ISBN 978-83-8164-328-3.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Obrona Narodowa w 1939
Dąbrowska Półbrygada ON