Olga Tokarczuk
| ||
![]() Olga Tokarczuk (2018) | ||
Imię i nazwisko | Olga Nawoja Tokarczuk | |
Data i miejsce urodzenia | 29 stycznia 1962 Sulechów | |
Narodowość | polska | |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
Dziedzina sztuki | literatura piękna | |
Ważne dzieła | ||
![]() Podpis artystki | ||
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() | ||
Nagrody | ||
![]() Nagroda Literacka „Nike” (2008 i 2015) | ||
Strona internetowa |
Olga Nawoja Tokarczuk[1] (ur. 29 stycznia 1962 w Sulechowie) – polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018[2].
Laureatka The Man Booker International Prize 2018 za powieść Bieguni (Flights)[3][4] oraz dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej „Nike” za powieści: Bieguni (2008)[5] i Księgi Jakubowe (2015)[6].
Życiorys

Córka nauczycieli – Wandy i Józefa Tokarczuków[7]. Ma siostrę[8]. Urodziła się w Sulechowie[9] a wychowała w Klenicy[10], skąd przeniosła się z rodzicami do Kietrza[11]. Tam ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Cypriana Kamila Norwida[12]. Jest absolwentką Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego[13]. W czasie studiów, jako wolontariuszka opiekowała się osobami z problemami psychicznymi[11]. Zainteresowała się również pracami Carla Junga, co wywarło wpływ na jej twórczość[14][15]. Po studiach pracowała jako psychoterapeutka w poradni zdrowia psychicznego w Wałbrzychu[16].
Z pierwszego małżeństwa, zawartego w 1985, z wydawcą Romanem Fingasem ma syna, Zbigniewa (ur. 1986)[8]. Jej obecnym mężem jest Grzegorz Zygadło[8]. Jest wegetarianką[8]. Mieszka we Wrocławiu i posiada dom w Krajanowie[10].
Twórczość
Zadebiutowała w 1979 na łamach pisma „Na przełaj”, gdzie pod pseudonimem „Natasza Borodin” opublikowała pierwsze opowiadania[11]. Jako powieściopisarka zadebiutowała w 1993 wydaną wówczas Podróżą ludzi Księgi[17]. Książka uzyskała nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek[18]. Publikowała m.in. w „Mandragorze”[19][20].
W 1995 ukazała się jej druga powieść, E.E. Książka opowiada o dojrzewaniu dziewczynki, która nagle uzyskuje zdolności parapsychiczne[21][22]. Dużym sukcesem Tokarczuk okazała się wydana w 1996 powieść Prawiek i inne czasy[23]. Rok 1997 przyniósł zbiór opowiadań zatytułowany Szafa[24], a w 1998 pisarka opublikowała powieść pt. Dom dzienny, dom nocny[24]. W 2004 ukazały się Ostatnie historie. Książka ta składa się z trzech oddzielnych opowieści o babce, matce i wnuczce, ukazanych w niezależnych od siebie czasie i przestrzeni[17].
Jest twórczynią opowiadania Bardo. Szopka, zawierającego opis ruchomej szopki z klasztoru redemptorystów w Bardzie[25].
W pierwszej połowie października 2007 ukazała się jej powieść Bieguni. Pracowała nad nią trzy lata. Wspomina, że większość notatek robiła w czasie podróży[26]. „Ale nie jest to książka o podróży. Nie ma w niej opisów zabytków i miejsc. Nie jest to dziennik podróży ani reportaż. Chciałam raczej przyjrzeć się temu, co to znaczy podróżować, poruszać się, przemieszczać. Jaki to ma sens? Co nam to daje? Co to znaczy” – napisała we wstępie[26]. Jak mówi, „pisanie powieści jest dla mnie przeniesionym w dojrzałość opowiadaniem sobie samemu bajek. Tak jak to robią dzieci, zanim zasną. Posługują się przy tym językiem z pogranicza snu i jawy, opisują i zmyślają”[27].
W rankingu tygodnika Wprost, obejmującym najlepiej zarabiających pisarzy w Polsce w 2019, zajęła 3. miejsce[28].
Od 2019 asystentką Olgi Tokarczuk jest ukraińska poetka Iryna Wikyrczak[29].
Działalność
Była współorganizatorką Festiwalu Opowiadania, podczas którego autorzy krótkich form literackich z Polski i zagranicy prezentują swoje utwory[16]. Prowadziła warsztaty prozatorskie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[30]. W 2008 prowadziła zajęcia z twórczego pisarstwa na Uniwersytecie Opolskim[31][32]. Współpracowała z Partią Zielonych i była członkinią redakcji „Krytyki Politycznej”[11].
Od 2015 organizuje w Nowej Rudzie i okolicach Festiwal Góry Literatury przy współudziale Karola Maliszewskiego, Stowarzyszenia Kulturalnego „Góry Babel” oraz miasta i gminy Nowa Ruda[33]. W programie festiwalu znajdują się: akcje edukacyjne, debaty, koncerty, panele, pokazy, spotkania, Noworudzkie Spotkania z Poezją, warsztaty (filmowe, kulinarne i literackie) oraz wystawy[34].
2 grudnia 2019 we Wrocławiu zapowiedziała powołanie fundacji, z siedzibą w willi Tymoteusza Karpowicza przy ul. Krzyckiej 29, która za swoje cele obierze m.in. wspieranie i promocję polskiej kultury, w tym pisarzy i tłumaczy; działanie na rzecz praw człowieka, w tym przeciwdziałanie dyskryminacji i ograniczaniu swobód obywatelskich oraz ochronę środowiska, w tym walkę o prawa zwierząt. Pisarka na fundusz założycielski przekaże 350 tys. zł z nagrody Nobla. Fundacja ma być przestrzenią dla międzynarodowej rozmowy o możliwościach literatury w diagnozowaniu świata, w opisywaniu rzeczywistości, w której niebezpiecznie szybko narastają nastroje ksenofobiczne i nacjonalistyczne. Do jej rady powołani zostali Agnieszka Holland i Irek Grin, szef Wrocławskiego Domu Literatury[35].
Poglądy, odbiór
Jest feministką[10][14]. Wspiera działania na rzecz ochrony środowiska, praw zwierząt, równouprawnienia i społeczeństwa obywatelskiego. Jest członkinią Rady Fundacji im. Stefana Batorego[36]. Regularnie uczestniczy w paradach równości[10].
W przemowie noblowskiej Wikipedię, którą podziwia i wspiera, porównała z koncepcją pansofii Jana Amosa Komenskiego, czyli omniscjencji – wiedzy pełnej[37].
Jej działalność, poglądy oraz twórczość były kilkunastokrotnie obiektami krytyki ze strony niektórych mediów prawicowych i konserwatywnych, a także działaczy Prawa i Sprawiedliwości oraz Reduty Dobrego Imienia(ang.)[38][39][40][41].
Publikacje
- 1989: Miasto w lustrach, arkusz poetycki
- 1993: Podróż ludzi Księgi
- 1995: E.E.
- 1996: Prawiek i inne czasy
- 1997: Szafa
- 1998: Dom dzienny, dom nocny
- 2000: Opowieści wigilijne, razem z J. Pilchem i A. Stasiukiem
- 2001: Lalka i perła
- 2001: Gra na wielu bębenkach
- 2004: Ostatnie historie
- 2006: Anna In w grobowcach świata
- 2007: Bieguni
- 2009: Prowadź swój pług przez kości umarłych
- 2012: Moment niedźwiedzia, zbiór esejów[42][43]
- 2014: Księgi Jakubowe
- 2017: Zgubiona dusza[44]
- 2018: Opowiadania bizarne
- 2018: Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa
Tłumacze
Według Instytutu Książki do października 2019 ukazały się 193 tłumaczenia książek Olgi Tokarczuk[45]. Następnych 12 pojawi się pod koniec 2019 i w 2020, m.in. w Bułgarii, Egipcie, Izraelu, Korei Południowej, Serbii i na Ukrainie. 90 tłumaczy przełożyło jej książki na 37 języków, w tym na najczęściej używane na świecie, m.in.: angielski, arabski, chiński, hindi, hiszpański, japoński, niemiecki, perski, portugalski i rosyjski[46][47].
Adaptacje
- Prawiek i inne czasy (1997) - Teatr Wierszalin w Supraślu, reżyseria i adaptacja Sebastian Majewski.
Ekranizacje
- E.E. (1998, spektakl teatru telewizji na podstawie powieści pod tym samym tytułem; reż. Maria Zmarz-Koczanowicz, w roli Erny Eltzner wystąpiła Agata Buzek);
- Prawiek i inne czasy (1998, spektakl teatru telewizji na podstawie powieści pod tym samym tytułem; reż. Piotr Tomaszuk, w rolach głównych Joanna Kasperek i Jan Peszek);
- Numery (2000, spektakl teatru telewizji na podstawie opowiadania Numery z tomu Szafa; reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska, w roli Miss L. wystąpiła Ewa Dałkowska);
- Skarb (2000, spektakl teatru telewizji na motywach fragmentów powieści Dom dzienny, dom nocny; reż. Piotr Mularuk, w roli Krystyny Popłoch wystąpiła Maja Ostaszewska);
- Żurek (2003, film fabularny na podstawie opowiadania pod tym samym tytułem z tomu Gra na wielu bębenkach, reż. Ryszard Brylski);
- Miłości (2004, spektakl teatru telewizji na motywach opowiadań z tomu Gra na wielu bębenkach; reż. Filip Zylber);
- Aria Diva (2007, film fabularny krótkometrażowy na podstawie opowiadania Ariadna na Naksos z tomu Gra na wielu bębenkach, reż. Agnieszka Smoczyńska);
- Zniknięcie (2011, film fabularny krótkometrażowy na podstawie wątków powieści Bieguni, reż. Adam Uryniak);
- Glicynia (2016, krótkometrażowy), reż. Izabela Kiszczak
- Pokot (2017, film fabularny na podstawie powieści Prowadź swój pług przez kości umarłych, reż. Agnieszka Holland i Kasia Adamik).
- Noc w Mariandzie (Noc v Mariandu, 2019), reż. Matěj Chlupáček, Maja Hamplová, Martin Hradecký
Audio
- Audiobook (wersja angielska) zrealizowana dla Penguin Random House „Drive Your Plow Over the Bones of the Dead” – czyta Beata Poźniak, która zdobyła The 2019 Earphones Award za najlepszą interpretację książki[48][49][50].
Nagrody
- 1993 Nagroda Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek za Podróż ludzi Księgi
- 1996 Paszport „Polityki” - literatura
- 1997 Nagroda Literacka „Nike” Czytelników za Prawiek i inne czasy
- 1997 Nagroda Fundacji im. Kościelskich
- 1999 Nagroda Literacka „Nike” Czytelników za Dom dzienny, dom nocny[51]
- 1999 Nagroda Literacka im. Władysława Reymonta[52]
- 2002 Nagroda Literacka „Nike” Czytelników za książkę Gra na wielu bębenkach[53]
- 2005.12.28 Honorowa Obywatelka Miasta i Gminy Bardo[54].
- 2007 Nagroda miesięcznika Odra za powieść Bieguni i wcześniejsze dzieła[55]
- 2008 Nagroda Literacka „Nike” za powieść Bieguni[56]
- 2008.10.05 Nagroda Literacka „Nike” Czytelników za powieść Bieguni
- 2008 Nagroda im. Samuela B. Lindego, polsko-niemiecka nagroda przyznawana przez władze partnerskich miast: Torunia i Getyngi
- 2009 Honorowa obywatelka Nowej Rudy[57][58]
- 2010 nominowana do Nagrody Literackiej Nike za Prowadź swój pług przez kości umarłych[59]
- 2013 Nagroda Vilenica[60], międzynarodowa, przyznawana pisarzom z Europy Środkowej
- 2014 Dolnośląska Nagroda Kulturalna „Silesia” Sejmiku Województwa Dolnośląskiego[61]
- 2015 Nagroda Literacka „Nike” za Księgi Jakubowe[62][63]
- 2015 Nagroda Literacka „Nike” Czytelników za Księgi Jakubowe
- 2015.05.22 Uhonorowana w Alei Pisarzy przy Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Ł. Górnickiego GALERIA KSIĄŻKI w Oświęcimiu, gdzie odsłoniła swoją płytę z brązu
- 2015 Międzynarodowa Nagroda Mostu miast Görlitz i Zgorzelec[64]
- 2016 „Zasłużona dla Miasta Wałbrzycha”, wyróżnienie Rady Miejskiej Wałbrzycha[65][66][67].
- 2017.01 Międzynarodowa Nagroda Literacka Samorządu Sztokholmu za Księgi Jakubowe[68]
- 2017.05.27 Gwiazda w Alei Gwiazd Literatury przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Mińsku Mazowieckim[69].
- 2017.09.10 Nagroda IX Kongresu Kobiet, Poznań[70]
- 2018.04.21 Nagroda Polcul Foundation „za działalność społeczną w dziedzinie kultury na Dolnym Śląsku”[71]
- 2018.05.22 Nagroda The Man Booker International Prize 2018[3] za książkę Bieguni (Flights) Fitzcarraldo Editions, tł. Jennifer Croft
- 2019.06.24 Honorowa obywatelka Wrocławia[72]
- 2019.07.08 Nagroda Laure-Bataillon dla najlepszej książki przełożonej na język francuski za Księgi Jakubowe[73]
- 2019.10.10 Nagroda Nobla w dziedzinie literatury za 2018[74], za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją reprezentuje przekraczanie granic jako formę życia[2]
- 2019.12.20 Sejm RP podjął uchwałę z okazji otrzymania przez O. Tokarczuk Nagrody Nobla, w której napisano: Autorka „Ksiąg Jakubowych” [...] mówi, jak trudno dziś scalić świat, który stał się światem fragmentów osobnych, odrębnych bytów i narracji. Chciwość, brak szacunku do natury, egoizm, brak wyobraźni, niekończące się współzawodnictwo, brak odpowiedzialności sprowadziły świat do statusu przedmiotu, który można ciąć na kawałki, używać i niszczyć. Dlatego wierzę, że muszę opowiadać tak, jakby świat był żywą, nieustannie stawającą się na naszych oczach jednością”[75][76][77].
- 2019.12.30 Rada Miejska Nowej Rudy podjęła uchwałę ustanawiającą rok 2020 Rokiem Olgi Tokarczuk w mieście Nowa Ruda[78].
- 2020.01.14 Paszport „Polityki” - nagroda specjalna Kreator Kultury[79]
Odznaczenia
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2010[80]
- Odznaka Honorowa Złota „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego” – 2018[81]
- Odznaka Honorowa Powiatu Kłodzkiego – 2019[82]
- Medal Senatu RP – 2019[83]
Przypisy
- ↑ Stowarzyszenie Kulturalne „Góry Babel”, rejestr.io [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ a b The Nobel Prize in Literature 2018, nobelprize.org [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ a b Olga Tokarczuk z nagrodą Bookera 2018! Książka ''Bieguni'' najlepsza na świecie, „gazeta.pl”, 22 maja 2018 [dostęp 2018-05-22] .
- ↑ Flights wins the Man Booker International Prize 2018 (ang.). themanbookerprize.com. [dostęp 2018-05-23].
- ↑ Nike 2008 dla Olgi Tokarczuk – ‘Bieguni’ książką roku, wyborcza.pl [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ Polská cena Nike 2015, iliteratura.cz [dostęp 2019-10-10] (cz.).
- ↑ Olga Tokarczuk jest pisarką dobra, TVN24.pl [dostęp 2019-11-26] .
- ↑ a b c d „Kilka miesięcy po urodzeniu syna wróciłam do pracy”. Co wiemy o rodzinie Olgi Tokarczuk?, Viva.pl [dostęp 2019-11-26] (pol.).
- ↑ Tokarczuk Olga, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ a b c d Dorota Oczak-Stach: Literacki Nobel dla Olgi Tokarczuk. Pisarka niepokorna i zaangażowana. Czytelnicy ją uwielbiają, hejterzy grozili jej śmiercią. wroclaw.wyborcza.pl, 10 października 2019. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ a b c d Alicja Szałagan , Olga Tokarczuk – Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku, ppibl.ibl.waw.pl [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ Olga Tokarczuk. Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego w Kietrzu – matura 1980. [dostęp 2009-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-18)].
- ↑ Olga Tokarczuk laureatką Literackiej Nagrody Nobla. W: Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego [on-line]. psych.uw.edu.pl, 10 października 2019. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ a b Claire Armitstead: Olga Tokarczuk: ‘I was very naive. I thought Poland would be able to discuss the dark areas of our history’. W: The Guardian [on-line]. theguardian.com, 20 kwietnia 2018. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Olga Tokarczuk: Świat z odwrotnej strony. W: Tygodnik Powszechny [on-line]. tygodnik.com.pl, 1996. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ a b Anna Morawiecka Bieguństwo, wywiad z Olgą Tokarczuk, magazyn „Ludzka Sprawa”, 11(26)/2008, s 4–5.
- ↑ a b Przemysław Czapliński: Ostatnie historie, Tokarczuk, Olga. wyborcza.pl, 22 września 2004. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Iná, ako sme ju poznali doteraz, style.hnonline.sk [dostęp 2019-10-10] (słow.).
- ↑ O. Tokarczuk, Oddział psychogeriatryczny, „Mandragora, nr 4, Wrocław 1984, s. 105–109; Powrót na niebo, „Mandragora” nr 8, Wrocław, 1990, s. 142–145.
- ↑ Karol Maliszewski, Poezja wrocławska w latach 1980–2000, pierwodruk: Karol Maliszewski, Pociąg do literatury, Wrocław, 2010, s. 75–89, dolnoslaskosc.pl, 2004 [dostęp 2016-10-14] .
- ↑ Olga Tokarczuk – životopis, Databáze knih [dostęp 2019-10-10] (cz.).
- ↑ Katarzyna Romik (oprac.), Olga Tokarczuk z literacką Nagrodą Nobla. To piąty w historii autor z Polski, wiadomosci.wp.pl, 10 października 2019 [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ Olga Tokarczuk: Pravek a iné časy, Pravda.sk, 23 stycznia 2016 [dostęp 2019-10-10] (słow.).
- ↑ a b Olga Tokarczuková: Sabinino přání, Vltava, 15 kwietnia 2010 [dostęp 2019-10-10] (cz.).
- ↑ Szopka ruchoma. W: Urząd Miasta i Gminy Bardo [on-line]. bardo.pl, 12 października 2018. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ a b Spotkanie z okazji wydania nowej powieści Olgi Tokarczuk (notka PAP), Instytut Książki, 08.10.2007 [dostęp 2015-12-26].
- ↑ Podróż ludzi Księgi – notka wydawnicza (Wydawnictwo W.A.B.) [dostęp 2015-12-25].
- ↑ Szymon Krawiec , Kto jest najlepiej zarabiającym polskim pisarzem? Nowy ranking „Wprost”, Wprost, 24 listopada 2019 [dostęp 2019-11-26] (pol.).
- ↑ Dorota Oczak-Stach, Olga Tokarczuk wybrała. Ukraińska aktywistka i poetka została asystentką noblistki, 30 października 2019
- ↑ Wykładowcy. W: Wydział Polonistyki UJ. Podyplomowe Studia Literacko-Artystyczne (Szkoła Pisarzy) [on-line]. sla.polonistyka.uj.edu.pl. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Beata Łabutin: Olga Tokarczuk wykładowcą UO. Gazeta Wyborcza, 7 lutego 2008. [dostęp 2008-06-15].
- ↑ Krzysztof Ogiolda , „Nobel dla Olgi Tokarczuk to wielka radość dla naszego uniwersytetu”. Pisarka prowadziła zajęcia na Uniwersytecie Opolskim, Nowa Trybuna Opolska, 2019 [dostęp 2019-10-24] .
- ↑ Festiwal Góry Literatury.
- ↑ Barbara Adamska: Festiwal Góry Literatury. Urząd Gminy Nowa Ruda. [dostęp 2018-07-27].
- ↑ Dorota Oczak-Stach, Fundacja Olgi Tokarczuk ma wspierać słabszych. Działać na rzecz kobiet, praw zwierząt i wolności słowa, 2 grudnia 2019
- ↑ Rada i Zarząd Fundacji. W: Fundacja im. Stefana Batorego [on-line]. batory.org.pl. [dostęp 2019-12-22].
- ↑ The Nobel Prize in Literature 2018, NobelPrize.org [dostęp 2019-12-10] (pol.).
- ↑ Rządzący dzisiaj cieszą się z Nobla Olgi Tokarczuk, ale wcześniej oczerniali pisarkę. „Jest słaba na umyśle”, gazeta.pl [dostęp 2019-10-12] (pol.).
- ↑ Maciej Deja (oprac.), Olga Tokarczuk z Nagrodą Nobla. Nieraz zalazła PiS-owi za skórę, wiadomosci.wp.pl, 10 października 2019 [dostęp 2019-10-12] (pol.).
- ↑ Redakcja, Nagroda dla Olgi Tokarczuk. PiS wychodzi z sali, Gazeta Wrocławska, 10 października 2019 [dostęp 2019-10-12] (pol.).
- ↑ ‘Anty-Polka’, ‘Gwiazda mainstreamu’, ‘Zdrajczyni’, ‘Pluje na Polskę’. Olga Tokarczuk w mediach PiS (wybór niepełny), wyborcza.pl [dostęp 2019-10-12] (pol.).
- ↑ Poprzedzony wstępem Kingi Dunin.
- ↑ Olga Tokarczuk, „Moment niedźwiedzia”. Culture.pl. [dostęp 2012-03-12].
- ↑ Zgubiona dusza.
- ↑ Read Tokarczuk novels in your language!
- ↑ Nobelove ceny za literatúru získali Olga Tokarczuková a Peter Handke, Pravda.sk, 10 października 2019 [dostęp 2019-10-10] (słow.).
- ↑ Olga Tokarczuk z Literacką Nagrodą Nobla. Komentarz wideo, Życie Uniwersyteckie [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ Audiofile Magazine. www.audiofilemagazine.com. [dostęp 2019-10-13].
- ↑ Penguin Random House, penguinrandomhouseaudio.com [dostęp 2019-10-27] .
- ↑ Stowarzyszenie Filmowców Polskich. Stowarzyszenie Filmowców Polskich. [dostęp 2019-08-22].
- ↑ Nagroda Nike, web.archive.org, 27 marca 2019 [dostęp 2019-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-27] .
- ↑ Związek Rzemiosła Polskiego: Laureaci Nagrody Literackiej im. Władysława Reymonta w latach 1994–2009. zrp.pl. [dostęp 2014-09-11].
- ↑ Nagroda Nike, web.archive.org, 27 marca 2019 [dostęp 2019-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-27] .
- ↑ Olga Tokarczuk - Honorowi obywatele Barda - Nasze miasto - Bardo - Miasto Cudów!, prologit.pl [dostęp 2019-11-26] .
- ↑ Nagrody Odry, okis.pl (pol.).
- ↑ Za artykułem w „Gazecie Wyborczej” online na Wyborcza.pl.
- ↑ Honorowi obywatele, um.nowaruda.pl [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ Tokarczuk: "W życiu nie doświadczyłam tyle nienawiści". Odwiedziliśmy hejterów pisarki
- ↑ Nagroda Nike, web.archive.org, 27 marca 2019 [dostęp 2019-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-27] .
- ↑ Olga Tokarczuk laureatką nagrody literackiej Vilenica 2013, lublana.msz.gov.pl [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ V Święto Województwa Dolnośląskiego – prezentujemy wszystkich nagrodzonych przez Sejmik oraz Marszałka Województwa Dolnośląskiego. umwd.dolnyslask.pl, 17 października 2014. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Nagroda Literacka Nike 2015 dla Olgi Tokarczuk. onet.pl, 2015-10-04. [dostęp 2015-10-04].
- ↑ Znamy finalistów Nike 2015 | Artykuł | Culture.pl. [dostęp 2015-09-13].
- ↑ Międzynarodowa Nagroda Mostu dla Olgi Tokarczuk. W: Wydawnictwo Literackie [on-line]. wydawnictwoliterackie.pl, 6 grudnia 2015. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Odbyło się to przy sprzeciwie radnych PiS, którzy uznali że Olga Tokarczuk w swoich książkach i wypowiedziach szkaluje i obraża Polaków. Radni PiS na znak protestu w chwili wręczania nagrody wyszli z sali.
- ↑ Redakcja, Nagroda dla Olgi Tokarczuk. PiS wychodzi z sali, Gazeta Wrocławska, 10 października 2019 [dostęp 2019-10-11] (pol.).
- ↑ Nobel dla Olgi Tokarczuk!, um.walbrzych.pl, 10 października 2019 [dostęp 2019-10-11] .
- ↑ Natalia Szostak , Olga Tokarczuk odebrała w Szwecji Międzynarodową Nagrodę Literacką. Wyróżniono ją za ''Księgi Jakubowe'', wyborcza.pl, 19 stycznia 2017 [dostęp 2017-01-22] .
- ↑ IV Gala Alei Gwiazd Literatury z Olgą Tokarczuk, Miejska Biblioteka Publiczna w Mińsku Mazowieckim [dostęp 2017-12-14] .
- ↑ Prezydent Poznania i pisarka Olga Tokarczuk laureatami nagród IX Kongresu Kobiet. W: Dziennik Gazeta Prawna [on-line]. kultura.gazetaprawna.pl, 10 września 2017. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Polcul. Wyróżnienia wiosna 2018. Polcul Foundation. [dostęp 2018-04-28].
- ↑ Tomasz Wysocki: Pisarka Olga Tokarczuk z tytułem Honorowej Obywatelki Wrocławia. W: 24 czerwca 2019 [on-line]. wrocław.pl. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ Olga Tokarczuk z nagrodą Laure-Bataillon dla najlepszej książki przełożonej na język francuski za ‘Księgi Jakubowe’, wyborcza.pl [dostęp 2019-07-18] .
- ↑ The Swedish Academy postpones the 2018 Nobel Prize in Literature | Swedish Academy, svenskaakademien.se [dostęp 2019-10-10] .
- ↑ Fragment mowy noblowskiej
- ↑ Sprawozdanie podkomisji nadzwyczajnej o poselskich projektach uchwał w sprawie wyrażenia uznania dla laureatki Nagrody Nobla Olgi Tokarczuk (druki nr 47 i 59)
- ↑ Głosowanie nr 34 na 2. posiedzeniu Sejmu 20-12-2019 r. w sprawie wyrażenia uznania dla laureatki Nagrody Nobla O. Tokarczuk: 406 za, 1 przeciw, 17 wstrzymało się
- ↑ Uchwała w sprawie ustanowienia w Gminie Miejskiej Nowa Ruda roku 2020 Rokiem Olgi Tokarczuk
- ↑ Olga Tokarczuk z tytułem Kreatora Kultury! 14 stycznia 2020
- ↑ Gloria Artis dla Olgi Tokarczuk. mkidn.gov.pl, 2010-01-29. [dostęp 2012-11-21].
- ↑ Uchwała w sprawie przyznania Oldze Tokarczuk Odznaki Honorowej Złotej Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego. bip.umwd.dolnyslask.pl, 20 września 2018. [dostęp 2019-10-10].
- ↑ X uroczysta sesja Rady Powiatu Kłodzkiego. powiat.klodzko.pl, 4 października 2019. [dostęp 2019-10-11].
- ↑ Spotkanie Marszałka Senatu z Olgą Tokarczuk. senat.gov.pl. [dostęp 2020-05-01].
Linki zewnętrzne
|
|
|
- ISNI: 0000 0001 1556 806X
- VIAF: 49338782
- LCCN: no96009452
- GND: 122302885
- NDL: 01212834
- LIBRIS: 64jlnwsq3h77z85
- BnF: 125503303
- SUDOC: 03478599X
- NLA: 43250786
- NKC: jn20000605336
- BNE: XX1541661
- NTA: 174878850
- BIBSYS: 97052997
- CiNii: DA17077338
- Open Library: OL258989A
- NLP: 9810547025005606
- NLI: 005110715
- CANTIC: a11890447
- CONOR: 43676771
- WorldCat: lccn-no96009452
Media użyte na tej stronie
Baretka: Odznaka Honorowa Powiatu Kłodzkiego – Polska.
Autor: User:Gusme (it:Utente:Gusme), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Vector image of the Nobel prize medal
Autor: Martin Kraft , Licencja: CC BY-SA 3.0
Author Olga Tokarczuk at the presentation of the polish movie Spoor at the Berlinale 2017
The Wikimedia Commons logo, SVG version.
Autor: Nicholas Moreau , Licencja: CC BY-SA 3.0
Wikisource logo, no text variant
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Olga Tokarczuk podczas Festiwalu Góry Literatury w 2017 r.
Autor: Annemarie.croft, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jennifer Croft and Olga Tokarczuk with Lisa Appignanesi OBE, Chair of the judges for the 2018 Man Booker International Prize. Photo Credit: Janie Airey
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
O. Tokarczuk i A.Holland w Nowej Rudzie
Baretka: Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego – Polska.
Alfred Nobel from public domain photo, in circle. (Photo taken 1896 or earlier).
Autor: Fryta 73 from Strzegom (Wikimedia Commons account: Fryta73), Licencja: CC BY-SA 2.0
Olga Tokarczuk – polska pisarka
An i icon for templates and the like
Autor: Martin Kraft , Licencja: CC BY-SA 3.0
The film team at the presentation of the polish movie Spoor at the Berlinale 2017
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
SVG version of the Wikiquote logo.