5 Batalion CKM
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk piech. Jan II Lachowicz |
| Ostatni | mjr Władysław Chudy |
| Działania zbrojne | |
| kampania włoska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
5 Kresowy Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych (5 Baon CKM) – oddział piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Organizacja i szkolenie
5 Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych został sformowany na podstawie rozkazu nr L.dz.296/I/Tj/42 Dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie z dnia 20 października 1942 roku oraz Rozkazu Organizacyjnego nr 1 Dowództwa 5 Dywizji Piechoty z dnia 21 października 1942 roku. 5 Batalion CKM formowany był z kompanii ckm wchodzących dotychczas w skład 13, 14 i 15 pułków piechoty. Był jednostką organiczną reorganizowanej 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty. Organizatorem i pierwszym dowódcą batalionu został podpułkownik Jan II Lachowicz [1]. Rozpoczęto szkolenie z bronią brytyjską oraz czyniono wysiłki mające na celu poprawę stanu zdrowotnego i kondycji żołnierzy. W dniu 25 lutego rozkazem Dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie nr 659 polecono rozwiązać 6 Lwowską Dywizję Piechoty w terminie do 11 marca 1943 roku. W wyniku kolejnej reorganizacji do składu 5 batalionu ckm, weszła z 6 LDP 6 kompania ckm, a batalion podobnie jak dywizja otrzymał miano "5 Kresowy Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych" [2]. Batalion sukcesywnie otrzymywał broń i pojazdy oraz pozostałe wyposażenie i intensywnie szkolił się na posiadanym sprzęcie. Żołnierze batalionu uczestniczyli w licznych kursach wewnętrznych i zewnętrznych. Batalion stał się jednostką całkowicie zmotoryzowaną.
Żołnierze batalionu
- Dowódcy batalionu
- ppłk Jan II Lachowicz (26 X 1942 - 22 VII 1943)[3]
- mjr Stanisław I Mrozek[4][5] (28 VII 1943 - 15 VIII 1944)
- mjr Stanisław Bargielski (15 VIII - 19 XI 1944)[6]
- kpt./mjr Władysław Chudy (20 XI 1944 - 1947)[6]
- Zastępcy dowódcy batalionu
- mjr Stanisław Bargielski (X 1942 -14 VIII 1944) [7]
- kpt. Władysław Chudy (15 VIII - 19 XI 1944)[6]
- kpt. Piotr Studnik (20 XI 1944 - 1947) [8]
Odznaka pamiątkowa
Odznaka zatwierdzona rozkazem dowódcy 2 Korpusu Nr 108, pkt. 628, z 7 października 1946 roku, L. dz. 1102/GM/46.
Odznaka o wymiarach 43 x 43 mm miała kształt krzyża pamiątkowego Monte Cassino z nałożonym wieńcem, w środku którego umieszczono odcinek taśmy nabojowej z trzema nabojami. Na taśmie umieszczono inicjał „CKM”. Na wieńcu, na wysokości dolnego ramienia krzyża umieszczono numer batalionu „5”. Odznaka oksydowana, dwuczęściowa. Krzyż wykonany w metalu kolorowym, pozostałe części srebrne lub posrebrzane[9]. Odznaka noszona na lewej górnej kieszeni munduru i mocowana nakrętką firmową. Wykonawcą odznaki była firma F.M. Lorioli, Fratelli – Millano – Roma[10].
Uwagi
- ↑ Por. piech. Lucjan Smolarczyk - urodzony 13.05.1907 r. w Woli Bierwieckiej, syn Jana i Franciszki. Podporucznik z dniem 15.08.1932 r., porucznik z dniem 01.01.1935 r. Oficer 14 pp, w kampanii wrześniowej dowódca 1 kompanii ckm tego pułku. Ranny w dniu 16.09.1939 r. pod Strugienicami, a w dniu 18.09.1939 r. pod Budami Starymi, odesłany do szpitala 4 DP. Jeniec oflagu VII A Murnau. Po oswobodzeniu przydzielony na stanowisko zastępcy dowódcy 3 kompanii moździerzy w 5 Kresowym Batalionie Ciężkich Karabinów Maszynowych. Powrócił do Polski. Zmarł w dniu 16.08.1985 r.
Przypisy
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 68-69.
- ↑ Suchcitz (red.) 2012 ↓, s. 77-78.
- ↑ Matuszak 2016 ↓, s. 31, 47, 50.
- ↑ Mrozek 1992 ↓, s. 237-238.
- ↑ Żaroń 1981 ↓, s. 267 tu jako „Stanisław Mroczek”.
- ↑ a b c Matuszak 2016 ↓, s. 66, 67.
- ↑ Matuszak 2016 ↓, s. 52.
- ↑ Matuszak 2016 ↓, s. 67.
- ↑ Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie. s. 82.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 508.
Bibliografia
- Zdzisław Mrozek. Przyczynek do konspiracji we Lwowie w 1940 r.. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (141), s. 233-240, 1992. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 381527.
- Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939–1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945. Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-2043299-2.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1981.
- Zygmunt Matuszak: 5 Kresowy Batalion Ciężkich Karabinów Maszynowych. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2016. ISBN 978-83-7726-123-1.
- Andrzej Suchcitz (red.): 5 Kresowa Dywizja Piechoty 1941-1947. Zarys dziejów. Londyn: Fundusz Pomocy Wdowom, Sierotom i Inwalidom 5 Kresowej Dywizji Piechoty, 2012. ISBN 978-0-9559724-0-9.
Media użyte na tej stronie
Oznaka rozpoznawcza 5 Kresowej Dywizji Piechoty Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie (od grudnia 1942)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Szczur14pp, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lucjan Smolarczyk - por. 14 pp. Przetworzone zdjęcie z archiwum Mariana Ropejko.