Bitwa o Sejny
| ||||
| ||||
 | ||||
| Czas | 1–10, 22 września 1920 | |||
| Miejsce | Sejny, Suwalszczyzna | |||
| Przyczyna | Bitwa nad Niemnem | |||
| Wynik | zwycięstwo Polaków | |||
| Strony konfliktu | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Dowódcy | ||||
| ||||
| Siły | ||||
| ||||
| Straty | ||||
| ||||
Bitwa o Sejny – bitwa stoczona przez Północną Grupę Uderzeniową 2 Armii z jednostkami litewskimi w dniach 1–10 oraz 22 września 1920 roku, w ramach wypierania Armii Czerwonej na wschód w czasie bitwy nad Niemnem w wojnie polsko-bolszewickiej.
Walki
4 lipca 1920 ruszyła ofensywa Frontu Zachodniego M. Tuchaczewskiego. Ofensywę wojska polskie próbowały zatrzymać na linii Niemna. Po zajęciu przez bolszewików w lipcu Wilna i Grodna oddziały polskie wycofały się na Suwalszczyznę. Polacy zorganizowali obronę na linii: Bugu i Narwi. 29 lipca rozpoczęła się bitwa o utrzymanie tych rzek.
Litwini wykorzystali niekorzystną dla Polaków sytuację i zajęli Sejny, Suwałki i część Puszczy Augustowskiej do Kanału Augustowskiego[1]. W sierpniu po odwrocie Armii Czerwonej spod Warszawy, Litwini korzystając z zamętu zajęli Augustów, z którego wkrótce zostali wyparci przez oddziały polskie.
W końcu sierpnia na Suwalszczyznę przybyła Grupa Operacyjna Wojska Polskiego. Po pertraktacjach Litwini wycofali się za Linię Focha. Gdy wydawało się, że sprawa jest unormowana wojska litewskie przekroczyły Linię Focha i przesunęły się pod Suwałki i Augustów. Na początku września Litwini ponownie zajęli Sejny[2].
Zakończenie walk przyniosła największa i najkrwawsza bitwa, która rozegrała się 22 września 1920[3]. Oddziały polskie planując przejście przez neutralne terytorium Litwy, aby uderzyć na Armię Czerwoną przed Niemnem, skoncentrowały się na zachód od Sejn. Północna Grupa Uderzeniowa (Manewrowa) 2 Armii, po dokonaniu przejścia przez terytorium litewskie z zadaniem natarcia na Sejny – Druskienniki, a następnie wykorzystania powodzenia Armii na kierunku Grodno – Lida, w składzie 1 DPLeg., 1 DLB oraz 2 i 4 Brygady Jazdy (BJ) (w odwodzie Grupy: 17 DP, Brygada Syberyjska, z zadaniem osłony Suwalszczyzny przed Litwinami)[1]. Grupa Uderzeniowa osiągnęła gotowość do operacji 19 września i miała rozpocząć działania 22 września o godz. 12.00. Operację rozpoczęła 4 Brygada Jazdy, która wyprzedzając piechotę rozproszyła stawiająca opór piechotę litewską i opanowała mosty na Niemnie w Druskiennikach. 1 DP Leg. płk. Dąb-Biernackiego zaatakowała Sejny i po sześciu godzinach walki z litewską 2 Dywizją Piechoty zajęła miasto[4]. Litwini stracili 1700 żołnierzy w większości poddających się do niewoli i 12 dział. Wielu poległo i odniosło rany. Straty Polaków 20 zabitych i 70 rannych[1]. Polacy poszli na Druskienniki w celu opanowania istniejącego mostu i przepraw na Niemnie. Na trasie przemarszu doszło do kilku małych potyczek z Litwinami. Do poważniejszych doszło przy próbie opanowania mostu. Ostatecznie 4 Brygada Jazdy opanowała most w stanie nieuszkodzonym, umożliwiając przeprawę oddziałów polskich[4]. Osłonę mostu przejęła 2 Brygada Jazdy, 4 Brygada poszła na Lidę[4]. 23 września 1 DP Leg. opanowała Druskienniki, a 24 września Marcinkance. 1 DLB gen. J. Rzadkowskiego i 2 BJ po rozbiciu litewskiego 7 pp po sześciu godzinach walk dotarły do rejonu Porzecza. Wojska litewskie zostały wyparte za linię Focha. Oddziały polskie po przemarszu przez terytorium Litwy przeprawiły się przez Niemen pod Druskiennikami.
W lutym 1923 r. po negocjacjach Rada Najwyższa Ententy uznała granicę polsko – litewską na Linii Focha.
Walki o Sejny upamiętniono na jednej z tablic na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie napisem „SEJNY 1 – 10, 22 IX 1920".
Przypisy
Bibliografia
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, s. 277-282. ISBN 83-7399-096-8.
- Grzegorz Rąkowski: Polska egzotyczna. Pruszków 2002: Oficyna Wydawnicza REWASZ, s. 103. ISBN 83-89188-37-6.
- Lech Wyszczelski: Za Niemen, hen precz.... Warszawa: Polska Zbrojna, 1993, s. 5.
Media użyte na tej stronie
.svg)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.